2046

Δύσκολη ταινία. Χρειάζεται προσήλωση και συγκέντρωση, κάτι όμως που δεν το εκβιάζει από το θεατή, καθώς η φωτογραφία και η εικαστική αρτιότητα σε καθηλώνουν στην οθόνη. Χρειάστηκε βέβαια να τη δω δύο φορές σε διάστημα τεσσάρων ημερών για να καταλάβω κάποια πράγματα (έχε χάρη που την πρώτη φορά οι σκέψεις μου ταξίδευαν στις μαλακίες της προσωπικής μου ζωής). Αφήστε που κάποιοι υπότιτλοι που έμεναν στην οθόνη για κλάσματα δευτερολέπτου ή προβάλλονταν σε άσπρο φόντο, δε βοήθησαν καθόλου την όλη εμπειρία! Όταν όμως τη δεύτερη φορά μπόρεσα να παρακολουθήσω απρόσκοπτα τη ροή της ιστορίας, όλα ήταν πολύ πιο ξεκάθαρα. Χωρίς να έχω δει το "In the mood for love" του ίδιου σκηνοθέτη, δεν ήξερα τι να περιμένω από τον Kar Wai Wong. Τελικά αποδείχθηκε ότι ο άνθρωπος "ζωγραφίζει" με την κάμερα. Η ταινία είναι πανέμορφη και σε μαγεύει από την πρώτη στιγμή. Όλη η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από τον θεματικό άξονα του έρωτα. Κάθε καρέ και κάθε ατάκα συμπυκνώνουν μέσα τους διάφορες οπτικές γωνίες του αιώνιου παιχνιδιού μεταξύ θηλυκού και αρσενικού. Η συγκεκριμένη ταινία όμως μεταδίδει τη φιλοσοφία της χωρίς υπερβολικούς συναισθηματισμούς ή προκλητικές σκηνές. Παρόλο που η χρονικά μπερδεμένη εναλλαγή μεταξύ παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος, καθώς επίσης και τα συγκεχυμένα όρια μεταξύ πραγματικού και φανταστικού, προκαλούν στην αρχή μια μικρή σύγχυση, τελικά τα κομμάτια του παζλ έχουν πολύ μεγαλύτερη συνοχή από ότι φαίνεται με την πρώτη ματιά. Να πω τέλος, ότι η σκηνή με την τράπουλα στα πρώτα λεπτά της ταινίας, όπου ο πρωταγωνιστής δεν κοιτάζει καν το χαρτί αλλά κρατάει το βλέμμα του καρφωμένο στη γυναίκα, είναι αριστουργηματική (και το νόημα της, παρεμπιπτόντως, αποκαλύπτεται προς το τέλος της ταινίας).