Πρόταση Γάμου!

Μουτζούφλης, κοκκινομούρης δεινόσαυρος, έχοντας μόλις ξυπνήσει από λήθαργο δύο ετών, ανοίγει αργά την πόρτα εργαστηρίου φωτογραφίας. Καθώς περνάει μπροστά από το ράφι με τις ψηφιακές μηχανές, αφήνει ένα αναστεναγμό και ψαχουλεύει στην τσέπη του μπουφάν για να βεβαιωθεί ότι τα τρία φιλμ που έχει φέρει για εμφάνιση βρίσκονται ακόμα εκεί. Πλησιάζει την κοπέλα που τον κοιτάζει πίσω από τον πάγκο, έτοιμη να φανεί χρήσιμη.

- Που μπορώ να αφήσω μερικά φιλμ για εμφάνιση?
- Σε μένα κύριε. Πόσα έχετε?
- (Αναστεναγμός) Τρία.
- Κανονικό μέγεθος φωτογραφιών και για τα τρία?
- (Διπλός Αναστεναγμός) Ναι.
- Σε τι χαρτί τις θέλετε?
- (Τριπλός Aναστεναγμός) Γυαλιστερό.
- Είστε καλά κύριε?
- (Αναστεναγμός)
- Τα μπλουζ των γιορτών, ε?
- (Με διάθεση μελλοθάνατου) Μήπως έχετε κάποιο σκάνερ
  που θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω για να μετατρέψω τις
  φωτογραφίες σε ψηφιακή μορφή?
- Θα μπορούσα να σας τις δώσω και σε ένα cd αν θέλετε.
- Σε...?
- cd.
- Αυτές?
- Ναι.
- Από το φιλμ, σε...?
- cd.
- Τα φιλμ δηλαδή που σας έδωσα θα γίνουν...?
- cd.
- cd, δηλαδή compact disk?
- Ναι, το γνωστό.
- Πως λέμε δηλαδή από αναλογικές σε ψηφιακές?
- Ναι. Μαζί με τις εκτυπώσεις θα πάρετε τις φωτογραφίες
  και σε ένα cd. θα σας κοστίσει 3 ευρώ παραπάνω όμως.
- Χχφφμ!
- Τι είπατε κύριε?
- Πδφθ!
- Μόνο που υπάρχει ένα προβληματάκι.
- (???)
- Λόγω φόρτου εργασίας, οι φωτογραφίες σας θα είναι
  έτοιμες σε μία ώρα και δέκα λεπτά, αντί για τη
  συνηθισμένη μία ώρα.
- Γμφδτπ!
- Είστε καλά κύριε?
- Παντρευτείτε με!

My Wish For 2006

"Εγώ δηλαδή για να καταλάβεις θα ήθελα να πέσω έτσι μπρούμητα και να κοιμηθώ 3 μήνες. Μετά να γυρίσω ανάσκελα και να κοιμηθώ άλλους 3. Και μετά να τον πάρω έτσι καναδυό μήνες πλαγιαστός για να συνέλθω."

Μια Παράλογη Γαστρονομική Ιστορία

Πάντα είναι άσχημο όταν ένας φίλος σου έχει τις μαύρες του, πόσο μάλλον όταν αυτό συμβαίνει αυτές τις μέρες που υποτίθεται ότι είναι γιορτινές. Χτες το βράδυ λοιπόν, και ενώ ετοιμαζόμουν να επανασυνδεθώ με παλιούς γνωστούς και "χαμένους" φίλους, με προλαβαίνει τηλεφώνημα από τον Μ. "Είμαι στα Προάστεια. Έλα όταν μπορέσεις". Από τον τόνο της φωνής του ήξερα αμέσως ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Μισή ώρα αργότερα χαιρετούσα τη θεά πίσω από το μπαρ. Με ένα νεύμα μου έδειξε τον Μ. που καθόταν μόνος του στο τελευταίο τραπεζάκι στο βάθος. Ήταν σκυμμένος πάνω από ένα μισογεμάτο ποτήρι. Κάθησα δίπλα του χωρίς να πω κουβέντα. Είχα να τον δω πάνω από ένα χρόνο αλλά δεν είχε αλλάξει καθόλου.

- Σκέφτομαι να τα παρατήσω.
- Τι?
- Να τα παρατήσω. Το σκέφτομαι.
- Από τη θέση σου στο πανεπιστήμιο? Μα μόλις πριν τέσσερις
  μήνες άρχισες.
- Δεν το αξίζω.
- Εσύ? Που έχεις πτυχίο στα Μαθηματικά, μάστερ στη
  Φιλοσοφία και διδακτορικό στη Λογική?
- Μην ξεχνάς και το postdoc στην Οινοποιία.
- Εσύ? Που η διατριβή σου "Είχε τελικά δίκιο ο Επιμενίδης?
  Αναζητώντας την Αλήθεια και την καλύτερη Τσικουδιά στη
  σύγχρονη Κρήτη" προκάλεσε σάλο παγκοσμίως?
- Εγώ, ναι.

Τον παρακολούθησα σιωπηλός να αδειάζει μονορούφι το ποτό του και να παραγγέλνει ακόμα ένα.

- Τι συνέβει?
- Βγήκα νωρίς και είπα να φάω κάτι, να προετοιμαστώ για
  τα ρακόμελα που μου ετοίμαζες.
- Δεν πήγες στον...
- Ναι.
- Αφού ξέρεις ότι είναι χειρότεροι και από τον Soup Nazi!
- Ναι αλλά εμείς ποτέ δεν είχαμε αντιμετωπίσει κάποιο
  πρόβλημα.
- Και?
- Είχα πιει λίγο στο σπίτι, ήταν που θα έβλεπα και την
  Ε. μετά ...
- Τι έγινε?
- Παρήγγειλα ένα διπλό γύρο. Χωρίς κρεμμύδι και τζατζίκι.
- Αυτό είναι όλο?

Τα μάτια του Μ. είχαν αρχίσει να αστράφτουν ενώ κοιτούσε αόριστα στο κενό μπροστά του.

- Δαγκώνω την πρώτη μπουκιά και τότε το βλέπω.
- Ποιο?
- Το τζατζίκι.

Σε αυτό το σημείο ο Μ. χαμήλωσε τα μάτια του και μαζεύτηκε σωρό. Για μια στιγμή που φάνηκε ότι δίπλα μου καθόταν ένα καημένο ανθρωπάκι, χειρότερο και από τον Lars de Sibling. Με δυσκολία μπορούσα να διακρίνω τι έλεγε.

"Πήγα να διαμαρτυρηθώ αμέσως. Σε εκείνη που της είχαμε βγάλει το παρατσούκλι 'το σκυλάκι του Gödel'. Πριν προλάβω να πω κουβέντα, μου δείχνει με το δάχτυλο τη γνωστή πινακίδα στον τοίχο. 'Σε περίπτωση παραπόνων λαμβάνουμε τα λογικά επιχειρήματα ΠΟΛΥ σοβαρά υπόψην. Σας προειδοποιήσαμε!'. Αγνόησα την πινακίδα με τον αέρα του καθηγητή Λογικής και προχώρησα στο ψητό".

- Συγγνώμη, ο γύρος μου έχει τζατζίκι.
- Θα το ζητήσατε τότε κύριε.
- Μα δεν το ζήτησα! Αυτό είναι το πρόβλημα!
- Θέλετε να πείτε ότι παράκουσα κύριε? Τι ζητήσατε ακριβώς,
  θυμόσαστε κύριε?
- Ένα διπλό γύρο χωρίς κρεμμύδι και τζατζίκι.
- Ωραία. Από ότι βλέπω, αυτό ακριβώς πήρατε κύριε!
- Μα έχει τζατζίκι!
- Εσείς το ζητήσατε κύριε!
- Μα δεν...

"Πριν προλάβω να ολοκληρώσω, γυρίζει προς τους υπόλοιπους πελάτες και λέει την αγαπημένη της ατάκα: 'Την προσοχή σας παρακαλώ. Έχουμε άλλον ένα βλάκα που δεν ξέρει να παραγγείλει ούτε ένα γύρο!'"

- Δεν έχετε κάνει ούτε ένα μάθημα λογικής στη ζωή σας
  κύριε?
- ...
- Τόσα λεφτά θα έχουν ξοδέψει οι γονείς σας για τη
  μόρφωσή σας. Χαμένα έχουν πάει κύριε?
- ...
- Πως έχετε επιβιώσει μέχρι τώρα στη ζωή σας κύριε?
- ...
- Μήπως είσαστε σαν τον Lars de Sibling και του λόγου
  σας? Θα καταλάβω τότε κύριε.
- Εεε ... όχι.
- Είστε απλώς ηλίθιος δηλαδή? Έχετε τη συμπάθεια μου
  και πάλι κύριε.
- ...

"Ενώ κοίταζα αμήχανος γύρω μου προσπαθώντας να βρω κάτι να πω, βγάζει πάνω στον πάγκο ένα κομμάτι λαδόχαρτο, από αυτό που τυλίγουν τους γύρους. Μου δείχνει πρώτα τη μια μεριά που είχε τυπωμένο το πτυχίο του αφεντικού της. Μετά το γυρίζει από την άλλη και μου δείχνει σε όλο τους το μεγαλείο τους νόμους της άλγεβρας Boole και τα θεωρήματα του de Morgan. Εγώ είχα μαρμαρώσει γιατί σιγά σιγά είχα αρχίσει να συνειδητοποιώ τι έγινε".

- Το βλέπετε κύριε? Το λέει εδώ πεντακάθαρα αν αναλύσουμε
  την πρόταση "χωρίς κρεμμύδι και τζατζίκι".
- ...
- Οι κορυφαίοι μαθηματικοί λένε ότι ζητήσατε ένα γύρο
  χωρίς κρεμμύδι αλλά ΜΕ τζατζίκι κύριε.
- ...
- Ενώ εσείς μου λέτε ότι θέλατε να πείτε "χωρίς κρεμμύδι
  και ΧΩΡΙΣ τζατζίκι" κύριε?
- ...
- Και γιατί δεν το είπατε κύριε?
- ...
- Ακόμα και "χωρίς (κρεμμύδι ή τζατζίκι)" να μου λέγατε,
  θα καταλάβαινα κύριε.
- ...
- Αν και τέτοιος που είστε, μάλλον θα τα κάνατε μαντάρα
  και θα σας έβγαινε "χωρίς κρεμμύδι ή τζατζίκι" κύριε.
- ...
- Αντίο σας τώρα κύριε. Καλά μυαλά!

Έχοντας ακούσει προσεκτικά ολόκληρη την ιστορία, σηκώθηκα αθόρυβα και απομακρύνθηκα, αφήνοντας τον Μ. στις σκοτεινές σκέψεις του. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Ένα ξέχεσμα από το σκυλάκι του Gödel μπορούσε να ξεπεραστεί μόνο με ολονύχτιο μεθύσι και μια ιδιωτική σύνοδο με τους θεούς της Λογικής. Αν και πολλοί δεν το είχαν ξεπεράσει ποτέ. Είπα στη θεά πίσω από το μπαρ να με πάρει τηλέφωνο όταν ολοκληρωθεί η δοκιμασία του Μ. για να τον μαζέψω και της ζήτησα να μου επιστρέψει το αντίτυπο του Logicomix που της είχα αφήσει θέλοντας να κάνω έκπληξη στον Μ. Γύρισα σπίτι και πέρασα ολόκληρο το βράδυ προσευχόμενος στον Alan Turing να βοηθήσει τον φίλο μου.

Χριστουγεννιάτικες Κόντρες!

- (ντριν ... ντριν)
- Παρακαλώ ...
- Έλα ρε φίλε!
- Επ, τι γίνεται?
- Εγώ καλά είμαι. Για σένα δεν ξέρω!
- Γιατί, έγινε κάτι και δεν το έμαθα?
- Πως θα κάνεις χριστούγεννα μακριά από την Αθήνα?
- Με δάκρυα στα μάτια!
- Εμείς εδώ έχουμε το μεγαλύτερο χριστουγεννιάτικο δέντρο!
- Να το χαίρεστε.
- Και τα καλύτερα ρεβεγιόν!
- Είμαι σίγουρος.
- Και τη μεγαλύτερη πόλη από ζάχαρη!
- Πετιμέζι.
- Και τους καλύτερους κουραμπιέδες!
- ...
- Άσε εκείνα τα τεράστια μελομακάρονα!
- ...
- Έχουμε και κάτι τσουρέκια να!
- Πασχαλινά δεν είναι αυτά?
- Δεν έχει σημασία! Τις γαλοπούλες μας τις έχεις δει?
- Φαντάζομαι.
- Έχουμε και παγοδρόμιο, και κάρουσελ, και ...
- Κοίτα φίλε, ο μόνος τρόπος να με κάνεις να ζηλέψω
  είναι να μου πεις ότι θα κάνεις πρωτοχρονιά με τον Leon
  Segka στο Yoga Bala.
- ... (κλικ)
- Εμπρός? Εμπρός?

Αντιεορταστικό Ποστ - Εκδοση II

Φέτος ζήτησα από τον Άγιο Βασίλη να μου φέρει τέσσερα βιβλία, όλα τους γνωστά αριστουργήματα: "East of Edam", "Fromage to Eternity", "Waiting for Gouda" και "Grated Expectations". Αυτός όμως μου έφερε μόνο ένα τεύχος του περιοδικού "Pro Nun Wrestling". Μου τη δίνουν τα Χριστούγεννα γιατί δεν παίρνω ποτέ τα δώρα που θέλω.

The Dude!

Καθώς πλησιάζει η πρωτοχρονιά, συνηθίζεται να παίζονται βιντεάκια με διάφορες γκάφες που συνέβησαν στο χώρο του αθλητισμού τη χρονιά που πέρασε. Ιδού λοιπόν η δική μου συνεισφορά από το χώρο του bowling ... the machuga flop. Βέβαια η συγκεκριμένη γκάφα ήταν εσκεμμένη και, αντίθετα με ότι λέει ο εκφωνητής, ο γκαφατζής είχε ήδη κερδίσει τον αγώνα, αλλά εξακολουθεί να είναι ότι πιο κοντινό στο χώρο των κινουμένων σχεδίων έχω δει τελευταία στην ανθρώπινη πραγματικότητα. Ο τύπος δεν χρεώθηκε καν με άκυρη προσπάθεια επειδή δεν άφησε την μπάλα να φύγει από το χέρι του!

Αντιεορταστικό Ποστ - Εκδοση Ι

Μέρα που είναι, εύχομαι σε όλους Happy Festivus!

Έχω ήδη ρίξει μια ζεμπεκιά γύρω από τον αλουμινένιο στύλο και περιμένω να μου τα ρίξετε για όλα τα ποστς που ανέβασα και σας απογοήτευσαν τη χρονιά που μας πέρασε. Σας προσκαλώ σε δείπνο με σπεσιαλιτέ τα έτοιμα γεύματα τύπου μακαρόνια με τυρί και μετά τη μάσα θα προκαλέσω έναν από εσάς σε μερικούς γύρους kick boxing μέχρι να με γονατίσει.

A Festivus for the rest of us!

Οι (Χίλιοι Δεκα)Τρεις Τελεμάρκετερς Με Τα Δώρα!

Χριστούγεννα έρχονται και εκτός από τη Μπάρμπι με τον Κεν σε νέες στάσεις, τον Άγιο Βασίλη, και τους καλικάντζαρους, κάνουν την εμφάνισή τους και άλλα γιορτινά όντα. Οι τελεμάρκετερς. Όχι όμως όποιοι κι όποιοι, ξεκάρφωτοι δηλαδή που αγόρασαν τον αριθμό του τηλεφώνου μου από κάπου και προσπαθούν να μου πουλήσουν πολυμίξερ που κατεβάζει και τα email μου ενώ ετοιμάζει το πρωινό μου καροτόζουμο. Όχι. Αυτοί για τους οποίους μιλάω έχουν έναν αέρα νομιμότητας και αυθεντίας, επειδή όπως φροντίζουν να με ενημερώσουν εξ αρχής, συνεργάζονται με εταιρείες που με έχουν ήδη πελάτη τους. Προφανώς υποτίθεται ότι έτσι κερδίζουν αμέσως την εμπιστοσύνη μου και δεν θα τους κλείσω το τηλέφωνο στα μούτρα. Έτσι το τηλέφωνό μου χτυπάει ασταμάτητα αυτές τις ημέρες για να με ενημερώσει ότι υπάρχει άλλη μία υπηρεσία που καλύπτει κάποια ανάγκη μου και την οποία εγώ ο αδαής αγνοώ παντελώς και γι' αυτό θα πρέπει να καώ στο πυρ το εξώτερον του καταναλωτισμού.

Τέτοια ήταν και τα δύο τηλεφωνήματα που έλαβα μέσα σε δύο διαδοχικές ημέρες, από την ίδια εταιρεία διασώσεως της ανθρωπότητας. Προφανώς υπέθεσαν ότι η άρνηση μου να εγγραφώ στην υπηρεσία που προσπάθησαν να μου πασάρουν την πρώτη φορά οφειλόταν στην επίδραση του Κρόνου στον Ερμή, και είπαν να δοκιμάσουν ξανά την επόμενη μέρα.

- Ο κύριος Qfwfq?
- Ο ίδιος.
- Σας παίρνω από την αδελφή εταιρεία της αδελφής εταιρείας
  της εταιρείας που σας προσφέρει την πιστωτική σας κάρτα.
- Συγγενείς δηλαδή! Ακούω ...
- Πως είστε σήμερα? Όλα καλά?
- Ήταν μια τέλεια μέρα μέχρι που με πήρατε τηλέφωνο!
- Εεε ... χαίρομαι κύριε. Έχω να σας κάνω μια προσφορά
  που δεν μπορείτε να αρνηθείτε!

Ακολουθεί βαριεστημένη και μονότονη ανάγνωση σεντονιού που κρατάει τουλάχιστον πέντε λεπτά και παραθέτει όλα τα πλεονεκτήματα που θα έχω τη χαρά να γευτώ, μαζί με τα ψιλά γράμματα για το πως θα με πηδήξουν σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά. Εγώ τώρα υποτίθεται ότι έχω ακούσει προσεκτικά και έχω συγκρατήσει κάθε λέξη.

- Έχω τη συγκατάθεσή σας για να προχωρήσω στην εγγραφή
  σας στην υπηρεσία μας κύριε?
- Λυπάμαι αλλά δεν ενδιαφέρομαι.
- Μπορώ να ρωτήσω το λόγο που δεν ενδιαφέρεστε κύριε?
- Μα αυτός είναι ο λόγος, ότι δεν ενδιαφέρομαι!
- Μα γιατί δεν ενδιαφέρεστε κύριε?
- Το απλώς δεν ενδιαφέρομαι δεν είναι αρκετό? Σας το είπα
  και χτες που με ξαναπήρατε.
- Εγώ είμαι σίγουρη ότι πρέπει να το σκεφτείτε καλύτερα
  κύριε. Θα σας στείλουμε και ένα πακέτο με όλες τις
  πληροφορίες.
- Το έχω διαβάσει ολόκληρο παλαιότερα. Δεν ενδιαφέρομαι.
- Προσέχατε όταν σας είπα ότι για τρεις μήνες δεν έχετε
  καμία υποχρέωση κύριε? Αν δεν είστε ικανοποιημένος
  μπορείτε να ακυρώσετε χωρίς καμία χρέωση.
- Ναι, γνωστό κόλπο. Λυπάμαι αλλά εξακολουθώ να μην
  ενδιαφέρομαι.
- Μα ξέρετε, η υπηρεσία μας καλύπτει και την οικογένεια
  σας κύριε.
- Δεν έχω οικογένεια.
- Κάποιο άλλο πρόσωπο κοντινό σε σας κύριε? Την κοπέλα
  σας ίσως?
- Δεν έχω κοπέλα.
- Λυπάμαι που το ακούω κύριε.
- Ναι ρε, είμαι ανέραστος και ανοργασμικός! θα μας
  προσφέρεις και τον οίκτο σου τώρα? Βρε άει σιχτίρ
  κυρία μου!!!

Το οξύμωρο είναι ότι η υπηρεσία στην οποία προσπαθούν να με πείσουν να γίνω συνδρομητής θα μου ήταν γενικά χρήσιμη. Άλλο όμως το τι είναι χρήσιμο και άλλο αν θέλεις ή μπορείς να το αγοράσεις τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Ούτε με πειράζει αν τηλεφωνούν στις 4 το μεσημέρι επειδή υποτίθεται ότι είναι ώρες ξεκούρασης. Αυτό που με εκνευρίζει είναι ότι δεν αποδέχονται την άρνηση που τους εκφράζω ο ίδιος σε άπταιστα ελληνικά και μάλιστα επανειλημμένα, αλλά συνεχίζουν το ψηστήρι σα να μη συμβαίνει τίποτα. Αν τολμήσεις να μη δεχτείς την προσφορά που σου κάνουν σημαίνει ότι έχεις δεκάδες ψυχολογικά προβλήματα, κλέβεις γλυφιτζούρια από πιτσιρίκια και είσαι χειρότερος άνθρωπος και από τον Σκρουτζ της γνωστής χριστουγεννιάτικης ιστορίας. Βέβαια θα μου πείτε ότι το ψηστήρι είναι η δουλειά τους. Φυσικά, αλλά φταίω εγώ όταν μετά από 10 διαδοχικά "δεν ενδιαφέρομαι" που πέφτουν στο κενό, τους ρίχνω ένα εορταστικό βρίσιμο για το καλό των ημερών?

Υπάρχει Θεός!!!

Εκεί που όλα έδειχναν ότι θα είναι άλλη μια "σκυλίσια μέρα" και μπορεί και να πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας, έρχονται φρεσκότατα νέα εξ αμερικής και μάλιστα ευχάριστα. Όχι ρε φίλε, ο "ευφυής σχεδιασμός" (intelligent design) δεν είναι επιστημονική θεωρία που να χτυπιέσε κάτω, και τώρα το έχεις και γραπτώς! Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω πως τους τα είπε έτσι έξω από τα δόντια. Το άκουσμα της είδησης με ωθεί να προβώ στην πιο σαρκαστική, ειρωνική, οξύμωρη - και ότι άλλο σχετικό χαρακτηρισμό μπορείτε να φανταστείτε - δήλωση της ζωής μου: "Ναι, υπάρχει Θεός!!!".

Six Degrees Of Meme Separation

Δεν είμαι σίγουρος πως να ονομάσω το θέμα με το οποίο ασχολείται αυτό το post. Ο τίτλος που έδωσα προσεγγίζει αυτό που έχω στο μυαλό μου, αν και ένας άλλος εξίσου καλός τίτλος θα μπορούσε να είναι το "Meme Serendipity". Παρόλο που γίνεται πολύ συζήτηση για τον ακριβή ορισμό ενός meme, πρέπει να ομολογήσω ότι η ερμηνεία της λέξης κατά Dawkins δεν αντιπροσωπεύει την έννοια που θέλω. Σε αυτό το κείμενο θα κάνω μια μικρή κατάχρηση του όρου και θα θεωρήσω ότι αναφέρεται στο σύνολο των ιδεών που αντιπροσωπεύουν τα ενδιαφέροντα ενός ανθρώπου.

Ας εξηγήσω λοιπόν τι σημαίνει ο τίτλος. Φανταστείτε ότι τα ενδιαφέροντά σας και γενικότερα το τι σας αρέσει σ' αυτή τη ζωή, καταλαμβάνουν το δικό τους εικονικό σύμπαν. Υπάρχουν περιπτώσεις που στοιχεία του σύμπαντος αυτού συνδέονται μεταξύ τους με τρόπους που δεν φαντάζεστε και δεν έχετε σχεδιάσει εκ των προτέρων. Είναι σαν κάποια παραλλαγή της θεωρίας των έξι βαθμών διαχωρισμού να έχει εφαρμογή σε συγκεκριμένα υποσύνολα των memes. Η τυχαία και κατά συνέπεια απρόσμενη ανακάλυψη αυτών ακριβώς των συνδέσεων με ξάφνιαζε πάντα ευχάριστα. Να ξεκαθαρίσω ότι η προσέγγιση μου δεν έχει σχέση με τίποτα το μεταφυσικό, το μοιρολατρικό ή το θεολογικό. Θα δώσω μερικά παραδείγματα για να δείξω τι ακριβώς εννοώ.

Είσαι 12-13 χρονών και το μόνο πράγμα που σου αρέσει στον κατά 4 χρόνια μεγαλύτερο αδερφό σου είναι ότι έχει φίλους που παίζουν σε συγκροτήματα με ονόματα όπως "Bloody Mary" και "Χαρντκο(υ)ράδες". Αναπόφευκτα η εφηβεία σου συνοδεύεται από μουσικά ακούσματα που από μόνος σου δεν θα είχες ανακαλύψει ποτέ. Όλα σε κασέτες φυσικά, στο πίσω μέρος των οποίων γράφεις κάθε φορά ιεροτελεστικά τα τραγούδια, χωρίς όμως να έχεις ιδέα ποια είναι τα μέλη των συγκροτημάτων που ακούς. Ανάμεσα στις αγαπημένες σου κασέτες και μία που γράφει "The Housemartins", με παράξενους τίτλους τραγουδιών όπως το "The People Who Grinned Themselves to Death". Αργότερα βλέπεις τον εαυτό σου να ζει όλους τους μεγάλους έρωτες συντροφιά με το δίσκο "0898" ενός άλλου συγκροτήματος, των "Beautiful South". Κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά, έρχεται μια περίοδος στη ζωή σου που σε βρίσκει να δουλεύεις νύχτες ολόκληρες σε ένα εργαστήριο, ολομόναχος μπροστά σε έναν υπολογιστή. Μόνη συντροφιά τα ηχεία σου, από τα οποία ακούγεται ξανά και ξανά το ίδιο ρεφρέν: "Fatboy Slim is fucking in heaven". Ενώ στην αρχή απορείς με το θράσος αυτού του βρετανού που τολμάει να κοκορεύεται για το τι (θα ήθελε να) κάνει εκεί ψηλά, θυμάσαι τα λόγια του Καζαντζάκη μέσω του Ζορμπά ("Κι αν ήταν κάθε άνθρωπος να διαλέει την Παράδεισό του στον ουρανό σύμφωνα με τα γούστα του - έτσι πρέπει! αυτό θα πει Παράδεισο! - ..."), αποκτάς ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, και επαναλαμβάνοντας "Qfwfq is fucking in heaven" γράφεις τον καλύτερο κώδικα της ζωής σου. Κάποια μέρα αποφασίζεις να βρεις πληροφορίες στο διαδίκτυο για τα αγαπημένα σου συγκροτήματα και ξαφνικά ξεδιπλώνεται μπροστά σου η μαγεία του meme serendipity. Ο Norman Cook (aka Fatboy Slim) έπαιζε μπάσο στους Housemartins, όπου τραγουδιστής ήταν ο Paul Heaton, ο ίδιος που δίνει φωνή και στους Beautiful South!

Όπως περιφέρεσαι για χρόνια στους δαιδαλώδεις διαδρόμους ενός πανεπιστημίου, υπάρχει κάτι που πάντοτε σου αποσπάει την προσοχή. Στο τέλος ενός διαδρόμου, έξω από την αίθουσα όπου τυχαίνει να παρακολουθείς αρκετά μαθήματα, βρίσκεται κρεμασμένη μια κορνίζα. Δεν περιέχει όμως κάποιον πίνακα ζωγραφικής αλλά το βιογραφικό ενός μαθηματικού. Έχεις περάσει πολλές φορές από μπροστά της αλλά ποτέ δεν μπήκες στον κόπο να διαβάσεις ολόκληρο το κείμενο. Σου έχει μείνει όμως το όνομα, Henri Poincaré, μάλλον επειδή δεν είσαι σίγουρος πως να το προφέρεις. Υποθέτεις ότι είναι απλώς άλλος ένας εκκεντρικός μαθηματικός, που όπως όλοι οι "πραγματικοί" μαθηματικοί, θα ξόδεψε (σαν άλλος θείος Πέτρος) όλη τη ζωή του κυνηγώντας τα φαντάσματα των πρώτων αριθμών. Αργά κάποιο απόγευμα, μη έχοντας να κάνεις κάτι καλύτερο, αποφασίζεις να διαβάσεις ολόκληρο το βιογραφικό. Τα περισσότερα σου φαίνονται μαθηματικές ασυναρτησίες και απομακρύνεσαι απογοητευμένος. Το ίδιο βράδυ, έχοντας ξεκοκκαλίσει όλα τα τσοντοπεριοδικά που υπάρχουν στο σπίτι, ανοίγεις για αλλαγή το βιβλίο εκλαϊκευμένης φυσικής που ποτέ δεν είχες χρόνο να διαβάσεις. Μετά από μερικές σελίδες συναντάς ένα όνομα που σου φαίνεται γνωστό. Henri Poincaré. Όπως διαπιστώνεις, ανάμεσα σε άλλα, έχει διατυπώσει μια "εικασία" στον τομέα της Τοπολογίας που παίζει σημαντικό ρόλο στην πιθανή γεωμετρία του σύμπαντος. Αφήστε που πρόλαβε να διατυπώσει μια μορφή της ειδικής θεωρίας της σχετικότητας πριν τον Αϊνστάιν, άσχετα αν ο Αλβέρτος ήταν αυτός που πήρε όλη τη δόξα αργότερα.

Είσαι στο πανεπιστήμιο και μέσω ενός φίλου ανακαλύπτεις τους Orbital. Από όλα τα τραγούδια τους κολλάς σε ένα, το "The Box", που παίρνει τη θέση του στη λίστα με τα αγαπημένα σου. Καθόλου πρωτότυπο βέβαια. Κολλάς όμως και με το βίντεο του τραγουδιού και συγκεκριμένα με ένα αινιγματικό ον που περιφέρεται στην οθόνη φορώντας μπλε δερμάτινο "αεροπορικό" σκούφο. Δύο χρόνια αργότερα ακολουθείς τις σινεφίλ προτιμήσεις σου σε φεστιβάλ επί της Σταδίου και χωρίς να το πολυσκεφτείς επιλέγεις να δεις το παντελώς άγνωστο (σε σένα) "Orlando". Ενώ μετά το διάλειμμα προσπαθείς να μην ερωτευτείς θείο θηλυκό που έτυχε να καθίσει δίπλα σου και σου μιλάει λες και γνωρίζεστε χρόνια, έχεις ήδη ερωτευτεί την Tilda Swinton στην οθόνη. Αρκετά χρόνια αργότερα, και αφού ξαναβλέπεις τον έρωτά σου σε ταινία-έκπληξη με τίτλο "Possible Worlds" (για το οποίο μάλλον θα ανέβει ξεχωριστό post κάποια στιγμή), διαβάζεις τυχαία ένα βιογραφικό της το οποίο, εκτός από τις ταινίες που έχει κάνει, αναφέρει με μικρά γράμματα και μια λεπτομέρεια. Πρωταγωνίστησε και στο βίντεο του "The Box".

Θα μπορούσα να δώσω και άλλα πολλά (και με λίγη προσπάθεια ίσως καλύτερα) παραδείγματα αλλά καλύτερα το post να μη γίνει "σεντόνι". Τελικά δεν είναι και τίποτα το ιδιαίτερα φιλοσοφημένο, άσχετα αν προσπάθησα να του δώσω πιασάρικο όνομα :-).

Αυτό Δεν Είναι Ενα Ερωτικό Γράμμα

Είναι ένα οργισμένο γράμμα. Επειδή μου τη δίνει να με παίρνει φίλη μου τηλέφωνο Παρασκευή απόγευμα από 6000 χιλιόμετρα μακριά και επί δύο ώρες να μου λέει στο εντελώς ξεκάρφωτο ότι με αγαπάει (με την ερωτική έννοια). Επειδή μου χάλασες όχι μόνο το σαββατοκύριακο αλλά και τις διακοπές των Χριστουγέννων. Επειδή είναι Σάββατο μεσημέρι και ακόμα βγάζω καπνούς από τα αυτιά. Επειδή αν οι Θεοί του Ολύμπου είναι έστω και λίγο με το μέρος μου, κάποια μέρα θα δεις τυχαία αυτό το post και με τα λίγα ελληνικά που γνωρίζεις θα το διαβάσεις και θα καταλάβεις. Αυτό το γράμμα είναι για σένα S. Πάρε να 'χεις λοιπόν.

- Για τότε που με έπαιρνες τηλέφωνο πριν μπεις στο λεωφορείο για να επιστρέψεις από τις διακοπές και μου έλεγες να σε περιμένω στο γνωστό μέρος για να τα πούμε αμέσως μόλις φτάσεις. Και όταν εγώ, έχοντας περιμένει μάταια επί ώρες ερχόμουν να σε βρω, σε έβλεπα να τα πίνεις με κάθε άσχετο γνωστό σου και να με ρωτάς γιατί σε γυρεύω. Όταν ξεχωρίζεις κάποιον από τον περίγυρό σου και τον φέρνεις πιο κοντά σου, κάντο συνειδητά και όχι επειδή ξύπνησες στραβά το πρωί ή έχεις πάλι περίοδο και έχει γίνει μπουρδέλο ο ψυχισμός σου.

- Για τότε που, έχοντας τρελαθεί που εγώ δε σου τα έριχνα για να ικανοποιήσω τον εγωισμό σου, είχες αρχίσει να κολλάς το "φίλε μου" σε κάθε πρόταση που μου έλεγες και κάθε email που μου έστελνες, για να δεις αν θα "τσιμπήσω" και πως θα αντιδράσω. Θα μπορούσες να με πεις μουρόχαβλο ή μαλάκα και τώρα να είμαστε μαζί. Από τη στιγμή όμως που χρησιμοποίησες τη φιλία με τόσο πονηρό και υποκριτικό τρόπο, μην περιμένεις να είμαι δίπλα σου. Κατάλαβε επιτέλους ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο οφθαλμοφανές από γυναίκα που νομίζει ή θέλει να νομίζει ότι τη γουστάρεις και επειδή δεν κάνεις τίποτα σε αποκαλεί ξαφνικά "φίλο" για να δει αν θα σε πειράξει.

- Για όλες τις φορές που πρόβαλες πάνω μου την εικόνα και την προσωπικότητα πρώην και νυν καψουρων σου. Για τον καλό σου φίλο που κάποτε είχες εραστή και τώρα δέχεσαι σα σκυλάκι οτιδήποτε σου πασάρει, ακόμα και σε ότι αφορά τον αισθηματικό τομέα. Για κάθε αριστουργηματική ταινία, τραγούδι ή βιβλίο που ανακαλύπτεις ξαφνικά, περιέργως πάντα μετά από συναντήσεις μαζί του. Αν λατρεύεις ακόμα τόσο πολύ το χώμα που πατάει, ξαναπήδα τον να σου φύγει το άχτι και ευχαριστηθείτε μαζί το φοβερό του γούστο. Μην με δοκιμάζεις όμως για να δεις αν αρέσουν και σε μένα τα ίδια πράγματα και μην περιμένεις να ξετρελαθώ με το τελευταίο ρομαντικό cd που σου πρότεινε. Μάθε να δέχεσαι αυτόν που βρίσκεται απέναντι σου και όχι αυτόν που θα ήθελες να βρίσκεται εκεί. Με άλλα λόγια, ξεκόλλα!

- Για όλα αυτά τα περίεργα που μου έλεγες όποτε σε έπιανε, πράγματα που δεν τα έλεγες ούτε σε γκόμενους ούτε σε φίλους. Συγγνώμη αλλά το πότε μια κοπέλα έχει περίοδο είναι κάτι που δε με ενδιαφέρει καθόλου εκτός και αν η πληροφορία δίνεται για να δούμε αν η βραδιά θα περιλαμβάνει σεξ. Δεν έχω καμιά όρεξη να ακούω πόσο σε ενοχλούν οι κράμπες σε όλο σου το σώμα και πως ο πόνος ανεβαίνει σιγά σιγά προς τα πάνω προκαλώντας σου τελικά αφόρητο πονοκέφαλο.

Για όλους τους παραπάνω και για πολλούς άλλους λόγους, άκουσες χτες όσα άκουσες από το τηλέφωνο. Όταν δεν μπορείς να ξεκαθαρίσεις στο μυαλό σου αν βλέπεις κάποιον φιλικά ή ερωτικά, άφησε τα πράγματα να εξελιχτούν από μόνα τους με το πέρασμα του χρόνου. Μην αρχίζεις όμως τις κάθε είδους ρουφιανιές που σου υπαγορεύουν ο εγωισμός, οι διαθέσεις της στιγμής και ο διαταραγμένος ψυχισμός σου. Α, και κάτι τελευταίο. Άντε στο διάολο!

p.s. Κανένα άλλο μπερδεμένο θηλυκό για ξέχεσμα? Βάλτε τώρα που γυρίζει.

Οι Τεμπέληδες Της Εύφορης Κοιλάδας

Ο κύριος Δ. ήταν ένας από τους καλύτερους καθηγητές που είχα ποτέ στη ζωή μου. Ήταν ο φιλόλογος της τάξης μου στη δευτέρα γυμνασίου. Τώρα που το σκέφτομαι, μπορεί και να ήμουν τρίτη γυμνασίου (άτιμη alzheimer's!). Τέλος πάντων, μικρή σημασία έχει. Ο κύριος Δ. ήταν ο πρώτος καθηγητής που επηρέασε τη ζωή μου με θετικό τρόπο. Όταν λέω ο πρώτος, δεν υπονοώ ότι όλοι οι δάσκαλοι/καθηγητές που είχα πριν από αυτόν πέρασαν και δεν ακούμπησαν. Αλλά ο κύριος Δ. μίλησε μέσα μου, ήταν ο πρώτος καθηγητής με τον οποίο ταυτίστηκα και τον οποίο πραγματικά θαύμαζα.

Σχετικά μεγάλος σε ηλικία όταν ανέλαβε εμάς, ήταν αδύνατος και λίγο ψηλός. Είχε ελαφρώς μακριά μαλλιά και ο τρόπος που τα τραβούσε πίσω όποτε πέφτανε μπροστά στα μάτια του, σου έδινε την εντύπωση ότι σε μια προηγούμενη ζωή ήταν έξαλλος διευθυντής συμφωνικής ορχήστρας. Λίγο αυστηρός μέσα στην τάξη, είχε τον αέρα ενός διανοούμενου που δε δίσταζε να τα πει χύμα όταν χρειαζόταν. Έξω από την τάξη τον φανταζόμουν να είναι αθυρόστομος, θρασύς και γερό ποτήρι. Στη διδασκαλία ήταν καινοτόμος και επαναστατικός (ή ρηξικέλευθος όπως ίσως θα επέλεγε να πει εκείνος). "Αφήστε τι λέει το βιβλίο", μας έλεγε συχνά. "Δεν ξέρουν τι γράφουν. Κλείστε τα και θα τα πούμε όλα εδώ μαζί."

Πολλά ήταν τα πράγματα που τον πειράζανε γύρω του, αλλά για δύο από αυτά μας έλεγε συχνά. Το πρώτο ήταν οι ξενόφερτες λέξεις στα ονόματα καταστημάτων, εστιατορίων, μπαρ και όλων γενικά των επιχειρήσεων. "Κοιτάξτε τα ονόματα στις καφετέριες γύρω σας", μας έλεγε με αγανάκτηση. "Έντερπραιζ, Μίσιον, Άτικ. Χάθηκε ο κόσμος να ονομάσουν μια καφετέρια Αγράμπελη? Πανέμορφο και ελληνικότατο όνομα!" Τέτοια ξεσπάσματα για τα ονόματα ήταν δημοφιλές αντικείμενο συζήτησης μεταξύ μας στα διαλείμματα. Μετά από διάφορα κοροϊδευτικά σχόλια καταλήγαμε πάντοτε στο ομόφωνο συμπέρασμα που μας επέτρεπε η σοφία των 13 χρόνων μας. Μπορεί κάποιος να ονόμαζε την καφετέρια Αγράμπελη, αλλά ποιος θα πατούσε το πόδι του εκεί?

Το δεύτερο αγαπημένο παράπονο του κυρίου Δ. ήταν η τεμπελιά και ο ωχαδερφισμός των Ελλήνων. Όποτε του δινόταν κάποια αφορμή να θίξει τα δύο αυτά κακά, μας έφερνε σαν παράδειγμα μια ταινία με τον τίτλο "Οι Τεμπέληδες Της Εύφορης Κοιλάδας". Δε μας είχε δώσει ποτέ λεπτομέρειες για το σκηνοθέτη και τους πρωταγωνιστές, ούτε για την υπόθεση. Επαναλάμβανε απλώς την ίδια εισαγωγή. "Πάρτε για παράδειγμα την ταινία αυτή. Δείχνει μια ομάδα ανθρώπων, αραχτούς σε ένα εξοχικό, οι οποίοι όλη τη μέρα δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να τρώνε, να κοιμούνται και να ...". Σε αυτό το σημείο κόμπιαζε πάντοτε και μετά από μια σιγή μερικών δευτερολέπτων κατά την οποία γυρόφερνε τις λέξεις μέσα στο μυαλό του, προχωρούσε τη συζήτηση παρακάτω.

Η συγκεκριμένη ταινία είχε αναχθεί σε ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια για μένα, ειδικά από τη στιγμή που δεν μπορούσα να βρω πως τελείωνε η πρόταση του κυρίου Δ. που περιέγραφε τις συνήθειες των πρωταγωνιστών. Βίντεο δεν υπήρχε ούτε για δείγμα, ενώ όποτε ρωτούσα κάποιο συγγενή έπαιρνα την ίδια απάντηση. "Δεν ξέρω για ποιο πράγμα μιλάς αλλά ευχαρίστως θα τους έκανα παρέα στην εύφορη κοιλάδα τους!" Φυσικά ούτε λόγος να γίνεται για απευθείας ερώτηση στον κύριο Δ. ώστε να λύσει την απορία μου. Καναδυό φορές είχα σκεφτεί να τον ρωτήσω στο διάλειμμα, αλλά ποτέ δε συγκέντρωσα το θάρρος να το κάνω. Από κάποιο σημείο και έπειτα είχε γίνει ένα είδος αποστολής για μένα. Έπρεπε πάση θυσία να ανακαλύψω το μυστικό της ταινίας και μάλιστα πριν το τέλος της σχολικής χρονιάς, αλλιώς δε θα μπορούσα να αντικρύσω ξανά τον εαυτό μου στον καθρέφτη.

Η αποστολή μου έφτασε αναπάντεχα στο τέλος της μια κρύα ανοιξιάτικη Τετάρτη. Ήταν γύρω στις δύο το βράδυ και έψαχνα κρυφά από τους γονείς μου για εκπαιδευτικά προγράμματα στην τηλεόραση. Καθώς άλλαζα τα κανάλια, το μάτι μου έπεσε σε σκηνή υψίστου διδακτικού περιεχομένου που δεν μπορούσα με τίποτα να αγνοήσω. Με το που τελειώνει το μάθημα όμως, βλέπω να παίρνει ο ύπνος το δάσκαλο στην ουσία όρθιο! Τα επόμενα λεπτά με έκαναν να παραξενευτώ ακόμα περισσότερο. Σε αυτή την ταινία έπεφτε πολύ ύπνος! Άρπαξα τον εβδομαδιαίο οδηγό και με ανυπομονησία κοίταξα το πρόγραμμα του συγκεκριμένου καναλιού. Εκεί, στις ιλουστρασιόν σελίδες της Ραδιοτηλεόρασης, όλα μου τα ερωτήματα απαντήθηκαν με μιας. "00:45 - Οι Τεμπέληδες Της Εύφορης Κοιλάδας".

Επιτέλους ήξερα τι ήταν εκείνο που έκαναν οι τεμπέληδες, εκτός φυσικά από το να τρώνε και να κοιμούνται. Οι σκηνές από την ταινία που μπόρεσα να συγκρατήσω στη συνέχεια, καθώς λαγοκοιμόμουν στον καναπέ, περιελάμβαναν μόνο δύο πράγματα: ύπνο και σεξ. Την επόμενη μέρα στο σχολείο, κατά τη διάρκεια του τρίτου διαλείμματος, αποφάσισα να ρίξω τη βόμβα στους κολλητούς μου. "Η ταινία στην οποία αναφέρεται τόσο συχνά ο κύριος Δ. είναι τσόντα! Γι' αυτό δεν ολοκληρώνει ποτέ την πρόταση του!" Η συγκλονιστική αυτή αποκάλυψη, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι είχα ξενυχτήσει σε "σχολική" βραδιά, με έκαναν μέχρι το τέλος της χρονιάς τον ήρωα της παρέας. Προσωπικά, δεν επηρέασε καθόλου αρνητικά το πως έβλεπα τον κύριο Δ. Το αντίθετο μάλιστα. Από εκείνη την ημέρα και έπειτα, κάθε φορά που ανέφερε την ταινία, ολοκλήρωνα από μέσα μου την πρότασή του και χαμογελούσα πονηρά, ενώ το θάρρος του να μιλάει για τέτοια πράγματα στην τάξη τον είχε αναγάγει στο μυαλό μου σε μορφή μεγαλύτερη και από τον Κλιντ Ίστγουντ. Ήμουν σίγουρος ότι αν χρειαζόταν δε θα δίσταζε να τα βάλει και με το "Σερίφη", όπως αποκαλούσαμε χαϊδευτικά το διευθυντή του γυμνασίου.

Τους "Τεμπέληδες Της Εύφορης Κοιλάδας" τους είδα ξανά περισσότερο από δέκα χρόνια αργότερα και αφού είχα φάει με το κουτάλι τις κινηματογραφικές αίθουσες με dolby surround, όλες τις πρόσφατες υπερπαραγωγές του χόλιγουντ, τις κουλτουριάρικες ταινίες του παρελθόντος και όλα τα διαμάντια του ανεξάρτητου κινηματογράφου. Φυσικά η ταινία του Nίκου Παναγιωτόπουλου από το 1978 κάθε άλλο παρά τσόντα είναι. Με ηθοποιούς σαν το Βασίλη Διαμαντόπουλο, το Νικήτα Τσακίρογλου, το Δημήτρη Πουλικάκο, και σημειολογία που "σκοτώνει", έχει γίνει πλέον μια από τις αγαπημένες μου ταινίες. Ο κύριος Δ. δεν έμαθε φυσικά ποτέ ότι είχα καταφέρει να λύσω το γρίφο του. Είμαι όμως σίγουρος ότι θα χαμογελούσε με ικανοποίηση αν μπορούσε σήμερα να με ακούσει να αφήνω την ίδια ακριβώς πρόταση μισοτελειωμένη κάποιες φορές που παραπονιέμαι για τα στραβά των Ελλήνων.

Καλημέρα ή Καλησπέρα

Με αφορμή το προηγούμενο post στο οποίο αναφέρθηκα στην εκπομπή "Χωρίς 090" της ΕΡΑ ΣΠΟΡ, υπάρχει μείζον θέμα που έχει θιχτεί αρκετές φορές από τους συντελεστές της εκπομπής και που συχνά δε με αφήνει να κοιμηθώ τα βράδια. Τί χαιρετούρα χρησιμοποιούμε μετά τα μεσάνυχτα, καλημέρα ή καλησπέρα? Προσωπικά υποστηρίζω τη χρήση της καλησπέρας αλλά δεν μπορώ να κατασταλλάξω από ποιά ώρα και μετά πρέπει να αντικαθίσταται από την καλημέρα. Θα έλεγα ότι σίγουρα μέχρι τις 3 π.μ. ταιριάζει η καλησπέρα, αλλά μην περιμένετε να το τεκμηριώσω. Φυσικά το όλο θέμα σχετίζεται με το πότε ξεκινάει μια ημέρα. Επίσημα, αυτό γίνεται φυσικά τα μεσάνυχτα. "Συναισθησιακά" όμως, πολλοί μάλλον θεωρούν ως αρχή της ημέρας την ανατολή του ηλίου. Δεν είναι όμως τόσο απλό. Για παράδειγμα, προσωπικά χρησιμοποιώ πάντα καλημέρα στις 5 το πρωί, άσχετα αν έχει ξημερώσει ή όχι. Τελευταίες έρευνες από ειδικούς έχουν δείξει ότι το συγκεκριμένο πρόβλημα συνδέεται άμεσα με την επικράτηση ειρήνης ανά τον κόσμο. Τι διαλέγετε επομένως? Καλημέρα ή Καλησπέρα?

Ο Γκόντζος, Ο Κοντός Και Ο Σαριδάκης

Όπως λέμε "Ο Καλός, Ο Κακός Και Ο Άσχημος". Μην παρεξηγήσετε, η σειρά των χαρακτηρισμών δεν αντιστοιχεί στη σειρά των ονομάτων στον τίτλο του post. Δεν ξέρω άλλωστε κανέναν από τους τρεις δημοσιογράφους προσωπικά για να μπορώ να τους χαρακτηρίσω, γι' αυτό και έβαλα τα ονόματά τους αλφαβητικά. Εκεί που υπάρχει ομοιότητα με την ταινιάρα του Sergio Leone είναι στο γεγονός ότι οι τρεις προαναφερθέντες μπλέχτηκαν σε μονομαχία ανάλογη του αξέχαστου τέλους του κλασικού γουέστερν. Η αναμέτρηση των γιγάντων έλαβε χώρα χτες βράδυ στη μεταμεσονύκτια εκπομπή "Χωρίς 090" της ΕΡΑ ΣΠΟΡ. Αφορμή ένα γενικό σχόλιο του Μανώλη Σαριδάκη για τσάτσους του βαρδινογιάννη, κάτι που έκανε τους άλλους δύο να παρέμβουν τηλεφωνικά. Ακολούθησαν διάφορες ένθερμες ανταλλαγές απόψεων. Όχι τίποτα το τραγελαφικό ή το δραματικό, η συζήτηση διατηρήθηκε σε κόσμια πλαίσια. Δεν είμαι σίγουρος ποιος από τους τρεις νίκησε και μάλλον δεν έχει σημασία. Τα θέματα όμως που θίχτηκαν στη διαμάχη είναι καυτά και το ζουμί το εξής: αυτό το χάλι (ευγενικά το θέτω) που είναι ο παναθηναϊκός αυτή την περίοδο, πως θα διορθωθεί? Προσωπικά πιστεύω ότι απαιτείται αλλαγή διοίκησης. Όχι μόνο της ιδιοκτησίας αλλά και πολλών ατόμων που καταλαμβάνουν σημαντικές θέσεις στην ομάδα. Μετά φυσικά αρμόζει σουτ και στον προπονητή, που θα τον στείλει συστημένο στη Βερόνα, γιατί απλώς δεν κάνει για τον παναθηναϊκό.

p.s. Θα ανεβάσει κάποιος πιστή μετάφραση με τα βρισίδια του Μαλεζάνι στη συνέντευξη τύπου μετά τον αγώνα της περασμένης Κυριακής? Έχω ακούσει τα πάντα, από το ότι αντιστοιχούσαν στο ελληνικό "γαμώτο" μέχρι το ότι αναφέρονταν σε συγκεκριμένα μέρη της ανθρώπινης ανατομίας. Τόσο δύσκολο είναι να μεταφραστούν τα ιταλικά βρισίδια? Έτσι όπως πάει το πράγμα, στο τέλος θα ακούσω ότι έδωσε απλώς χριστουγεννιάτικες ευχές!

Ξημέρωσαν Χριστούγεννα?

Έχει βραδιάσει και βάζεις να δεις μια ταινία. Παρακολουθείς για λίγα λεπτά αλλά ξέρεις ότι κάτι δεν πάει καλά. Αν η ταινία δεν ήταν μια από τις αγαπημένες σου, δε θα θυμόσουν καν ποιοι ηθοποιοί πρωταγωνιστούν. Εδώ και ώρα μια σκέψη τριγυρνάει στο μυαλό σου που δε σε αφήνει σε ησυχία. Δε γίνεται να συγκεντρωθείς, δεν μπορείς καν να καθίσεις σε ένα μέρος. Σηκώνεσαι και αρχίζεις να κάνεις βόλτες μέσα στο σπίτι. Μάταια προσπαθείς να διώξεις τη σκέψη που σε βασανίζει. Σε έπιασε εντελώς απροετοίμαστο. Αρχίζεις να απορείς πως γίνεται να είσαι τόσο ταραγμένος. Τελικά αποδέχεσαι ότι δεν μπορείς να το πολεμήσεις. Ξαπλώνεις στο σκοτάδι και αφήνεις τις σκέψεις σου να τρέξουν σε άλλους τόπους και χρόνους.

Μισή ώρα αργότερα τα ταξίδια σου διακόπτονται απότομα από ένα συναγερμό αυτοκινήτου. Σηκώνεσαι αργά προσπαθώντας να επιστρέψεις στην πραγματικότητα. Ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι έχεις καταληφθεί από μια απέραντη ηρεμία, σα να έχεις αποκοιμηθεί στην αγκαλιά αγαπημένου προσώπου. Το θεωρείς φυσιολογικό, εξάλλου παραμονή Χριστουγέννων είναι. Ξαπλώνεις μπροστά από το αναμμένο τζάκι και παρατηρείς για ώρα τα φωτάκια που αναβοσβήνουν στο στολισμένο δέντρο. Λίγο πιο κει, η τηλεόραση δείχνει προγράμματα που ταιριάζουν με την άγια νύχτα. Σιγά σιγά αναδύεται η σκέψη που σε ταλαιπωρούσε πριν λίγες ώρες. Σε κυριεύει ένα αίσθημα ευφορίας. Πλησιάζεις ένα σωρό από cd που είναι παρατημένα σε ένα κουτί και ανασύρεις παλιό, αγαπημένο δισκάκι, που σου είχε κρατήσει συντροφιά πολλές φορές στο παρελθόν. Το βάζεις να παίζει σε επανάληψη και ξαπλώνεις στο κρεβάτι. Σύντομα βυθίζεσαι σε ένα γλυκό ύπνο.

Ανοίγεις σιγά σιγά τα μάτια σου. Η σιγανή μουσική συνεχίζει να βγαίνει από τα ηχεία. Τεντώνεις τα αυτιά σου για να διακρίνεις ποιο τραγούδι ακούγεται. Παραμένεις για λίγο ξαπλωμένος ανάσκελα προσπαθώντας να θυμηθείς τι μέρα είναι. Δε χασμουριέσαι αλλά ούτε και τα μάτια σου είναι πρησμένα. Έχεις κοιμηθεί ακριβώς όσο χρειαζόταν. Το νοιώθεις μέσα σου ότι είναι Χριστούγεννα. Κοιτάς τριγύρω στο δωμάτιο αλλά δεν υπάρχουν φωτάκια. Ούτε δέντρο. Εκεί που το προηγούμενο βράδυ τρεμοπαίζανε οι φλόγες στο τζάκι υπάρχει τώρα ένα άσπρο καλοριφέρ. Το φως της τηλεόρασης σε μια γωνιά του δωματίου τραβάει την προσοχή σου αλλά διαπιστώνεις ότι κανένα κανάλι δεν παίζει τα εορταστικά προγράμματα που αρμόζουν στην ημέρα. Μια απότομη κίνηση του χεριού σου ξυπνάει τον υπολογιστή από το λήθαργο. Το ρολόι στην κάτω δεξιά γωνία της οθόνης σου δίνει μια αίσθηση της πραγματικότητας. Είναι Κυριακή 11 Δεκεμβρίου.

Περπατάς από δωμάτιο σε δωμάτιο. Το σπίτι σου φαίνεται πιο ζεστό σήμερα. Κοντοστέκεσαι για λίγο, όσο χρειάζεται για να διαπιστώσεις ότι δε νοιώθεις κανένα απολύτως σωματικό και κυρίως κανένα ψυχικό πόνο. Αισθάνεσαι σα να έχεις ξαναγεννηθεί. Το μυαλό σου είναι άδειο από σκοτούρες και προβλήματα. Όλες οι σημαντικές αποφάσεις που πρέπει να πάρεις σε μερικές εβδομάδες έχουν κλειστεί έξω από τις σκέψεις σου. Νοιώθεις άτρωτος. Κανένας από τους εχθρούς σου δε μπορεί να σε αγγίξει σήμερα. Τα φαντάσματα του παρελθόντος δε σε έχουν επισκεφτεί. Παρόλ' αυτά δεν έχεις όρεξη να βγεις από το σπίτι. Δεν θέλεις να συναντήσεις, ούτε να μιλήσεις σε κανέναν. Ξέρεις ότι το τηλέφωνο θα μείνει κατεβασμένο μέχρι αύριο και τα σχέδια που έχεις κάνει για έξοδο το βράδυ δεν υπάρχει λόγος να γίνουν πραγματικότητα.

Ξαφνικά επιστρέφει η σκέψη της προηγούμενης νύχτας. Τη στριφογυρίζεις για λίγο στο μυαλό σου για να βεβαιωθείς ότι είναι αληθινή. Αυτή τη φορά όμως δεν προσπαθείς να τη διώξεις. Την κρατάς σφιχτά και πηγαίνεις μέχρι τη μεγάλη πολυθρόνα στην άλλη άκρη του δωματίου. Θα περάσεις την υπόλοιπη μέρα κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο το χιόνι να πέφτει σιωπηλά στο έδαφος.

Λάθος Είπαμε

Είναι ένα κρύο χειμωνιάτικο απόγευμα. Μια κουραστική μέρα στη δουλειά έχει μόλις τελειώσει. Η πόρτα του διαμερίσματος ανοίγει αθόρυβα. Πάνω στο τραπεζάκι στο τέλος του μισοσκότεινου διαδρόμου αναβοσβήνει το φωτάκι του τηλεφωνητή. Ο δείκτης του δεξιού χεριού γλιστράει μέχρι το κουμπί που γράφει "Mail Box 1". Από το μικρό ηχείο ξεπηδούν άναρθρες κραυγές που μοιάζουν να προέρχονται από αλαλάζων πλήθος εν μέσω πανηγυριού. Ο δείκτης του δεξιού χεριού γλιστράει μέχρι το κουμπί που γράφει "Repeat". Ακούγονται ξανά οι ίδιες ακαταλαβίστικες φωνές. Ο εγκέφαλος εξετάζει με τη σειρά όλες τις γλώσσες που έχει καταγράψει εδώ και τρεις δεκαετίες. Καμία δεν ταιριάζει. Ο δείκτης του δεξιού χεριού γλιστράει μέχρι το κουμπί που γράφει "Erase". Ακολουθεί περισυλλογή μερικών δευτερολέπτων. Ο δείκτης του δεξιού χεριού γλιστράει μέχρι το κουμπί που γράφει "Greeting". Λίγα δευτερόλεπτα ακρόασης ενός μηνύματος σε άπταιστα ελληνικά επιβεβαιώνουν ότι η ισορροπία του σύμπαντος είναι ανέπαφη.

Μία εβδομάδα αργότερα. Το τηλέφωνο χτυπάει σα δαιμονισμένο μέσα στο καταμεσήμερο. Το μαξιλάρι πιέζεται γύρω από το κεφάλι και με τα δύο χέρια, περιμένοντας τη διάσωση από τον τηλεφωνητή. Η συνειδητοποίηση ότι τα ακαταλαβίστικα μηνύματα των περασμένων ημερών οδήγησαν στη (σοφή, όπως έμοιαζε τότε) απενεργοποίηση του θαυματουργού κουτιού ακολουθείται από την εκτόξευση του μαξιλαριού στην άλλη άκρη του δωματίου. Η συσκευή με τη φουτουριστική σχεδίαση μεταφέρεται βαριεστημένα κοντά στο αυτί. Ο αντίχειρας του αριστερού χεριού γλιστράει μέχρι το κουμπί που γράφει "On".

- Παρακαλώ.
- (Ακαταλαβίστικες προτάσεις εκτοξεύονται με ταχύτητα
  φωτός από την άλλη πλευρά της γραμμής).
- Ποιον θέλετε?
- (Ακούγεται ανδρική φωνή με χοντρή αραβική προφορά)
  Ξάδερφε! Τι γίνεται?
- Ποιος ξάδερφος ρε μεγάλε, λάθος κάνεις.
- Άσε τις πλάκες ρε ξάδερφε! Εγώ είμαι, ο Αμπντούλ!
- Όρεξη έχεις μεσημεριάτικα ρε φίλε?
- Α ρε ξάδερφε, πλακατζής όπως πάντα! Ξέχασες τον
  Αμπντούλ? Εγώ είμαι σου λέω!
- Αμπντούλ ...
- Ναι?
- Άντε γαμήσου!

Τέσσερις μέρες αργότερα. Η αναμονή τριών ωρών τερματίζεται από το οικείο κουδούνισμα του τηλεφώνου. Ακολουθεί ένα άλμα πάνω από τον καναπέ και ένα σύντομο σπριντ στο διάδρομο για να προληφθεί η παρέμβαση του τηλεφωνητή. Το δεξί χέρι πιέζει το κουμπί απενεργοποίησης του τηλεφωνητή, την ίδια ώρα που το αριστερό χέρι διακόπτει το κουδούνισμα στη μέση.

- Παρακαλώ.
- Σαλάμ αλέκουμ!
- Άντε στο διάολο ρε!

I Am An Infomaniac!

Διάβαζα ένα κείμενο για το πως η λέξη "podcast" επιλέχθηκε ως η λέξη του 2005 από την Αμερικάνικη έκδοση του λεξικού της Οξφόρδης και έχει τις περισσότερες πιθανότητες να ανακηρυχθεί ως η λέξη του 2005 και από την Καναδική έκδοση (πόσο δίνουν οι μπούκηδες άραγε?). Καθόλου παράξενο μιας και το podcasting μάλλον είναι ότι πιο συναρπαστικό εμφανίστηκε στον κόσμο του Internet τα τελευταία δύο χρόνια (χμμμ, μεγάλη κουβέντα?). Σιγά σιγά, έχουν αρχίσει να το ανακαλύπτουν και οι έλληνες, αν και ακόμα υπάρχουν μόνο γύρω στα 5-6 ελληνικά podcasts (από τη λίστα του άρθρου λείπει σίγουρα τουλάχιστον ένα από όσο μπορώ να γνωρίζω).

Αυτό όμως που μου κίνησε την περιέργεια ήταν κάποιες άλλες λέξεις και εκφράσεις που άρχισαν να βρίσκουν το δρόμο τους στο καθημερινό λεξιλόγιο τον περασμένο χρόνο. Επέλεξα μερικές από αυτές παρακάτω:

- crackberry: nickname for a BlackBerry because of its addictive qualities.
- infomania: constant checking of email and text messages.
- rescue ring: a cellphone function that phones you so that you can exit a bad meeting.
- snaparazzi: people who use camera phones to take pictures of celebrities.
- parkour: the sport of running and climbing over urban structures.
- friends with benefits: friends who have sex regularly with each other without being in a committed romantic relationship.
- ubersexual: a man who combines traditional masculine traits with so-called "new man" qualities.
- wing girl: an attractive girl hired to accompany a man to a party to make him more attractive to other women.

Ζογκλέρ

Ωραίες Συναυλίες Αλλά ...

Συναυλίες και άλλα σχετικά εντός του ελλαδικού χώρου το Δεκέμβριο, στα οποία θα ήθελα πάρα πολύ να πάω αλλά δεν ...

Παρ 09: Sigmatropic @ Underworld, Αθήνα
Παρ 09: Ενδελέχεια @ Στον Αέρα, Αθήνα
Σαβ 10: Blues Wire @ Μύλος Ξυλουργείο, Θεσσαλονίκη
Σαβ 10: Νouvelle Vague @ Gagarin 205, Αθήνα
Κυρ 11: Μιχάλης Δέλτα, Xaxakes, Matisse @ Fix, Θεσσαλονίκη
Κυρ 11: Delightful, Drama Queen, Have You Ever Tasted a Cold Spring @ An Club, Αθήνα
Παρ 16: Mylo Dj Set @ Club 22, Αθήνα
Παρ 16: Διάφανα Κρίνα @ Gagarin 205, Αθήνα
Παρ 16: Earthbound @ An Club, Αθήνα
Κυρ 18: "Το Μπλέντερ" από τον Κώστα Λειβαδά & τον Ρένο Χαραλαμπίδη @ Rec, Πάτρα
Τετ 21: Folder @ Όνομα του Ρόδου, Αθήνα
Τρι 27: Suave Gap @ Μικρό Μουσικό Θέατρο, Αθήνα
Πεμ 29: Lost Bodies “Pro-Ρεβεγιόν” @ Μικρό Μουσικό Θέατρο, Αθήνα

Αν τύχει και παρακολουθήσετε κάποιο από τα παραπάνω, αφήστε κανένα σχόλιο με τις εντυπώσεις σας. Παρηγοριά στον άρρωστο.

To Δίλημμα

Το διάβασα στη στήλη "The Other Side" του avopolis.gr, αν και δεν μπόρεσα να βρω ολόκληρη τη συνέντευξη:

"Εχω τις παρέες μου και φίλους που μ΄ αγαπάνε και που τους νοιάζομαι. Αλλά αν μου έβαζε κανείς το δίλημμα τι προτιμάς να χάσεις, τους φίλους ή τις ώρες της μοναξιάς σου, θα απαντούσα τους φίλους..."

-- Ο σκηνογράφος Διονύσης Φωτόπουλος σε συνέντευξη στην Καθημερινή.

Εγώ θα επέλεγα το ίδιο. Εσείς?

My Xmas Gift Wish List

Είναι γεγονός. Το παρών blog χτύπησε σαν τυφώνας την ελληνική blog-όσφαιρα πριν από περίπου δύο μήνες και από τότε ο αριθμός των θαυμαστών μου αυξάνεται καθημερινά με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου. Καθώς ο μοναδικός σκοπός της ζωής σας είναι πλέον πως θα με κάνετε ευτυχισμένο ώστε να συνεχίσω να γράφω τα αριστουργήματά μου, σκέφτηκα τον καλύτερο τρόπο για να μου εκφράσετε την ευγνωμοσύνη σας. Παραθέτω λοιπόν μια λίστα με τα δώρα που θα ήθελα να μου κάνουν φέτος τα Χριστούγεννα. Αυτή τη φορά είπα να αφήσω στην άκρη τα βιβλία και τις συνδρομές σε τσοντοπεριοδικά και να ζητήσω από τον Άη Βασίλη κάποια πραγματικά χρήσιμα αντικείμενα που προτείνει ο ειδικός επί του θέματος, κύριος Dave Barry.

- Scrolling LED Belt Buckle: Είμαι ήδη θρυλικός γυναικοκατακτητής αλλά αυτό θα με βάλει σίγουρα στο πάνθεον του χώρου. Αφήστε που θα δώσει και μια καλή δικαιολογία στα μέλη του αντίθετου φύλου που ήδη όλο προς τα εκεί στρέφουν το βλέμμα τους (όχι καλή μου, τα μάτια μου δε βρίσκονται εκεί κάτω!).

- KISS Celebriducks: Δεν είμαι θαυμαστής του συγκροτήματος αλλά ποιος μπορεί να αντισταθεί σε ένα πλαστικό παπάκι, ειδικά αν έχει τη φάτσα ενός από τα μέλη των Kiss? Ω, τα ατέλειωτα παιχνίδια στη μπανιέρα που με περιμένουν!

- Spray-on Mud: Ένα είναι το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουν όλοι όσοι έχουν την ατυχία να με γνωρίσουν. Δεν έχω προσωπική ζωή! Αυτοί που δε με γνωρίζουν όμως έχουν την ψευδαίσθηση ότι είμαι πολύ cool τύπος. Βοηθήστε με να διατηρήσω την εικόνα μου με αυτό το καταπληκτικό δώρο που θα κάνει τους πάντες να πιστεύουν ότι κάθε σαββατοκύριακο ζω απίστευτες περιπέτειες στα βουνά και στα λαγκάδια. Τώρα που το σκέφτομαι, δεν έχω αυτοκίνητο. Αλλά από κάπου δεν πρέπει να αρχίσει κανείς?

- Bodyperks Fake Nipples: Αυτό δεν το θέλω για προσωπική χρήση (απολογίες σε όλους τους βιτσιόζους αναγνώστες μου). Απαραίτητη προϋπόθεση να συνοδεύεται από δείγμα του γυναικείου φύλου που θα κάνει και την απαραίτητη επίδειξη του προϊόντος. Σημείωση - το δείγμα του γυναικείου φύλου δεν το επιστρέφω!

- Songs to Make Dogs Happy: Δεν έχω σκύλο αλλά είμαι γνωστός μουσικόφιλος και επίδοξος DJ. Τι δηλαδή, ο DJ Shadow είναι πιο έξυπνος που ασχολείται φανατικά με το digging στο υπόγειο ενός μικρού δισκάδικου στην Καλιφόρνια και δημιουργεί αριστουργήματα? Είμαι σίγουρος ότι το συγκεκριμένο cd δεν το έχει ανακαλύψει ακόμα. Τρέμε κόσμε (και DJ Shadow)!

Τι περιμένετε λοιπόν? Τρέξτε να πάρετε την πιστωτική σας κάρτα και να με κάνετε ευτυχισμένο. Αυτό δεν είναι άλλωστε το πνεύμα των Χριστουγέννων? Τη διεύθυνση αποστολής μου μπορείτε να τη μάθετε με ένα απλό email στην ηλεκτρονική διεύθυνση του blog.

Μου Το 'Παν Τ' Αστρα, Τα Κουλουράκια Και Το Ιντερνετ

9:00 π.μ. Φτιάχνω μια κούπα ζεστό καφέ και συνδέομαι με το Ιντερνετ για να κοιτάξω τα email μου. Αγνοώ παντελώς οτιδήποτε αφορά θέματα της δουλειάς και το μάτι μου πέφτει σε ένα email με τίτλο "Πηδήξτε τώρα". Να τα μας! Μας πήραν χαμπάρι και στο Ιντερνετ τώρα? Διαβάζω το μήνυμα και μου λέει τα αυτονόητα. Ότι δε φταίω εγώ για τις αγαμίες μου αλλά οι άτιμες οι γυναίκες με τις οποίες μπλέκω και δεν εκτιμούν τον ψυχικό μου κόσμο. Και ότι υπάρχουν δεκάδες γυναίκες εκεί έξω που περιμένουν να πέσουν στο κρεβάτι μαζί μου. Μόνο μαζί μου! Αποκλειστικά μαζί μου! Περνάω το υπόλοιπο πρωινό ξοδεύοντας την πιστωτική μου κάρτα στη σελίδα της Ελένης από τα Πατήσια που θέλει να γίνει σκλάβα μου.

1:00 μ.μ. Πηγαίνω μέχρι το γραμματοκιβώτιο και μετά από δίλεπτη μάχη με κάποιες απώλειες ανασύρω ένα σωρό από λογαριασμούς και διαφημιστικά φυλλάδια. Ένας φάκελος που δεν έχει παραλήπτη και γράφει "Εμπιστευτικό" μου κινεί την περιέργεια. Το περιεχόμενο του με ενημερώνει ότι ο αποστολέας έχει το καλύτερο γραφείο γνωριμιών στη γειτονιά μου και αφού δε γαμάω που δε γαμάω, ας το κάνω τουλάχιστον με διακριτικότητα. Μας πήραν χαμπάρι και στη γειτονιά τώρα? Καιρός να μετακομίσω πάλι μου φαίνεται.

2:00 μ.μ. Μόλις έχω καταβροχθίσει κάτι noodles και μερικές μπάλλες κοτόπουλο. Ανοίγω ένα από τα κουλουράκια της τύχης που τα συνόδευσαν μέχρι το σπίτι μου. "Προστάτεψε την καρδιά σου και άκουσε το μυαλό σου". Πω πω, τους πούστηδες τους Κινέζους! Μέσα στο μυαλό μου είναι πάλι! Μα πως το ήξεραν πως πρέπει να πάρω ακόμα μια σημαντική απόφαση στον αισθηματικό τομέα?

3:00 μ.μ. Ελέγχω ξανά το email μου μήπως και έχει στείλει απάντηση η Ελένη. Βλέπω ένα email με τίτλο "Χάστε 10 κιλά τώρα". Παγώνω. Πως το έμαθαν κιόλας οι άτιμοι ότι μόλις εξαφάνισα κάποια κιλά noodles και τώρα πια δε με χωράει κανένα από τα παντελόνια μου? Αρχίζω έναν ενδελεχή έλεγχο σε όλο το σπίτι για κρυφές κάμερες.

6:00 μ.μ. Η τρίωρη αναζήτηση μου δεν απέφερε κανένα αποτέλεσμα, εκτός φυσικά από τις κάμερες που έχω εγκαταστήσει εγώ ο ίδιος. Αποφασίζω να δω τι έχει να πει για όλα αυτά ο αγαπημένος μου αστρολόγος. "Αυτή είναι μια καλή εβδομάδα για να ακούσετε την καρδιά σας". Χμμμ ... ίσως δε μίλησε ακόμα με τους Κινέζους. Διαβάζω λίγο παρακάτω. "Προσπαθήστε να μη γίνεστε καταπιεστική προς τον καλό σας". Εεε? Ξέρει κάτι που δεν ξέρω? Ρε μήπως γι' αυτό δε μου κάθονται? Λάθος φύλο κυνηγάω τόσα χρόνια.

6:43 μ.μ. Τη βαθιά μου περισυλλογή διακόπτει ένας ήχος που με ειδοποιεί ότι έχω καινούριο email. Υποθέτωντας ότι είναι από την Ελένη, ανοίγω απρόθυμα το γραμματοκιβώτιό μου. Με χαιρετάει μια αγγλόφωνη προτροπή: "Enlarge your pennis". Να αυξήσω το μέγεθος του? Μα μόλις πριν δύο μήνες το απόκτησα με κάτι βοτάνια από το Τσερνομπίλ που μου είχε στείλει μια αμερικάνικη εταιρεία. Κοιτάζω τον αποστολέα και είναι η ίδια εταιρεία. Αρχίζω να γράφω απάντηση ρωτώντας ποιο είναι το αποδεκτό μέγεθος ενός εργαλείου στις μέρες μας και αν το δικό μου χρειάζεται περίοδο προσαρμογής πριν αρχίσουν να μου κάθονται τα θηλυκά.

9:00 μ.μ. Καταβροχθίζω άλλη μια πιατέλα noodles και τις τελευταίες μπάλλες κοτόπουλο. Ανοίγω ακόμα ένα κουλουράκι της τύχης. "Οικονομική ευημερία". Ρίχνω μια ματιά στο λογαριασμό της πιστωτικής κάρτας που με περιμένει υπομονετικά πάνω στο ψυγείο. Ένα χρέος ΝΑ (με το συμπάθειο), όσο και το μέγεθος του μελλοντικού μου εργαλείου. Μάλλον έκαναν ένα μικρό λαθάκι οι παντογνώστες Κινέζοι. Συμβαίνουν.

11:59 μ.μ. Έχω υπογλυκαιμίες οπότε αρχίζω να ψάχνω απεγνωσμένα τη σακούλα του delivery και προς μεγάλη μου ευχαρίστηση βρίσκω ένα τρίτο κουλουράκι της τύχης. "Θα έχεις τυχερή τύχη". Άει στο διάολο ρε Κινέζε! Χάθηκε ο κόσμος να κάνεις λίγα μαθήματα ελληνικών? Θυμάμαι μια εποχή που ήμουν στην αμερική και πέφτω σε κατάθλιψη. Είχαν πέσει φοβερές πείνες λόγω γλωσσολογικών πεποιθήσεων. Το κοντινότερο super-market είχε μια επιγραφή πάνω από ένα ταμείο που έλεγε "8 items or less" και αρνιόμουν πεισματικά να ψωνίσω από κατάστημα που δε γνωρίζει τα στοιχειώδη της γλώσσας. Τρώω ένα πιάτο noodles να πάνε κάτω τα φαρμάκια και πηγαίνω να δω αν η Ελένη είναι ξύπνια.

Jew's Harp - Πως Λέγεται Στα Ελληνικά?

Το παραπάνω είναι ένα από τα πιο άπαιχτα μουσικά όργανα που έχω δει ποτέ στη ζωή μου. Bγάζει ένα περίεργο ήχο που ίσως σας είναι γνωστός από διάφορες ταινίες γουέστερν (ο Ennio Morricone το χρησιμοποίησε για παράδειγμα στο καταπληκτικό soundtrack για το "A Fistful of Dollars" του Sergio Leone). Η ονομασία του διαφέρει σε πολλές χώρες, αλλά στα αγγλικά λέγεται συνήθως "Jew's Harp". Μπορείτε να δείτε μια λίστα με τα διάφορα ονόματα στις παρακάτω σελίδες, όπως επίσης και μια καλύτερη φωτογραφία.

http://www.users.bigpond.com/apertout/Jew'sHarp.htm
http://www.music.vt.edu/musicdictionary/textj/Jewsharp.html

Ψάχνω απεγνωσμένα να βρω πως λέγεται το συγκεκριμένο μουσικό όργανο στα ελληνικά. Γνωρίζει κανείς?

Euskal Herria

Συμβαίνει σε όλους τους ποδοσφαιρόφιλους κατά τη γνώμη μου. Ανεξάρτητα από χώρα καταγωγής, υπάρχει στις περισσότερες από τις υπόλοιπες ποδοσφαιρικά ανεπτυγμένες χώρες μια ομάδα που συμπαθείς. Δε χρειάζεται φυσικά να είναι κανείς ειδικός στο συγκεκριμένο πρωτάθλημα για να συμβαίνει αυτό. Για μερικούς η απόφαση είναι συνειδητή και πηγάζει από βαθιά γνώση της ποδοσφαιρικής ιστορίας μιας χώρας. Για άλλους αρκεί μια στοιχειώδης ή μερικές φορές και καθόλου γνώση των ποδοσφαιρικών πεπραγμένων. Απλά υπάρχει κάτι που όπως λέμε σου κάνει κλικ με κάποια ομάδα. Σε όλες τις περιπτώσεις όμως υπάρχει μια σταθερά. Συμπαθείς μια ομάδα ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα και την πορεία της στο πρωτάθλημα. Με αφήνουν δηλαδή παντελώς αδιάφορο όποιοι υποστηρίζουν μια ομάδα επειδή κερδίζει πολλούς αγώνες και είναι διατεθειμένοι να αλλάξουν συλλογική προτίμηση αμέσως μόλις αλλάξει η τύχη της ομάδας.

Γιατί τα αναφέρω όλα αυτά? Μα για να αποκαλύψω ότι στην Ισπανία η ομάδα που χαίρει της προτίμησής μου είναι η Athletic Bilbao. Αφορμή για αυτή τη συνταρακτική αποκάλυψη αποτέλεσε ένα πρόσφατο άρθρο του contra.gr για το ποδόσφαιρο των Βάσκων. Αν τώρα με ρωτήσετε ποιος είναι ο λόγος για αυτή μου την προτίμηση, θα σας απαντήσω ότι απλά δεν ξέρω. Σίγουρα δεν είναι κάποιος συγκεκριμένος παίκτης, παλαιότερος ή τωρινός, αν και στην τωρινή ομάδα υπάρχουν παικταράδες όπως ο Etxeberria και ο Yeste. Σημαντικό ρόλο ίσως παίζει ο "χαρακτήρας" των Βάσκων και ο δικός μου. Αυτό όμως δεν εξηγεί γιατί υποστηρίζω τη Bilbao και όχι για παράδειγμα τη Real Sociedad. Ίσως πάλι το γεγονός ότι η Bilbao επιμένει να στηρίζεται αποκλειστικά σε βάσκους ποδοσφαιριστές να με γοητεύει περισσότερο από ότι νομίζω. Σε κάθε περίπτωση, η καρδιά μου είναι με την Athletic Bilbao και μια μετακόμισή μου στην Ισπανία θα με έβρισκε πολύ πιο εύκολα στο Μπιλμπάο από ότι για παράδειγμα τη Βαρκελώνη ή πολύ περισσότερο τη Μαδρίτη.

2046

Δύσκολη ταινία. Χρειάζεται προσήλωση και συγκέντρωση, κάτι όμως που δεν το εκβιάζει από το θεατή, καθώς η φωτογραφία και η εικαστική αρτιότητα σε καθηλώνουν στην οθόνη. Χρειάστηκε βέβαια να τη δω δύο φορές σε διάστημα τεσσάρων ημερών για να καταλάβω κάποια πράγματα (έχε χάρη που την πρώτη φορά οι σκέψεις μου ταξίδευαν στις μαλακίες της προσωπικής μου ζωής). Αφήστε που κάποιοι υπότιτλοι που έμεναν στην οθόνη για κλάσματα δευτερολέπτου ή προβάλλονταν σε άσπρο φόντο, δε βοήθησαν καθόλου την όλη εμπειρία! Όταν όμως τη δεύτερη φορά μπόρεσα να παρακολουθήσω απρόσκοπτα τη ροή της ιστορίας, όλα ήταν πολύ πιο ξεκάθαρα. Χωρίς να έχω δει το "In the mood for love" του ίδιου σκηνοθέτη, δεν ήξερα τι να περιμένω από τον Kar Wai Wong. Τελικά αποδείχθηκε ότι ο άνθρωπος "ζωγραφίζει" με την κάμερα. Η ταινία είναι πανέμορφη και σε μαγεύει από την πρώτη στιγμή. Όλη η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από τον θεματικό άξονα του έρωτα. Κάθε καρέ και κάθε ατάκα συμπυκνώνουν μέσα τους διάφορες οπτικές γωνίες του αιώνιου παιχνιδιού μεταξύ θηλυκού και αρσενικού. Η συγκεκριμένη ταινία όμως μεταδίδει τη φιλοσοφία της χωρίς υπερβολικούς συναισθηματισμούς ή προκλητικές σκηνές. Παρόλο που η χρονικά μπερδεμένη εναλλαγή μεταξύ παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος, καθώς επίσης και τα συγκεχυμένα όρια μεταξύ πραγματικού και φανταστικού, προκαλούν στην αρχή μια μικρή σύγχυση, τελικά τα κομμάτια του παζλ έχουν πολύ μεγαλύτερη συνοχή από ότι φαίνεται με την πρώτη ματιά. Να πω τέλος, ότι η σκηνή με την τράπουλα στα πρώτα λεπτά της ταινίας, όπου ο πρωταγωνιστής δεν κοιτάζει καν το χαρτί αλλά κρατάει το βλέμμα του καρφωμένο στη γυναίκα, είναι αριστουργηματική (και το νόημα της, παρεμπιπτόντως, αποκαλύπτεται προς το τέλος της ταινίας).