Αντίο Κόσμε!
Περίεργη βραδιά η χθεσινή, δεν είχα όρεξη να κάνω τίποτα παραπάνω από το να κάθομαι ξαπλωμένος και να κοιτάζω το ταβάνι, ενώ η ώρα φαινόταν να περνά βασανιστικά αργά. Επόμενο ήταν να με πιάσουν τα υπαρξιακά μου. Άρχισα λοιπόν να σκέφτομαι ποιος είναι ο καλύτερος και ποιος ο χειρότερος τρόπος για να αποχαιρετήσει κανείς τον μάταιο αυτό κόσμο.
Για τον καλύτερο τρόπο ακούω ιδέες. Κατά τη διάρκεια σεξ? Στον ύπνο για να μην καταλάβουμε τίποτα? Ξαφνικά και ανώδυνα για να μη μας ψυχοπλακώσει κιόλας? Έχοντας κάνει κάποια κραιπάλη με ... (προσθέστε εδώ την αγαπημένη σας αδυναμία)? Όσον αφορά το χειρότερο τρόπο αποχώρησης, δε νομίζω ότι υπάρχουν όρια στο τι μπορεί να φανταστεί κανείς, αλλά θα περιγράψω τι συνέβει σε εμένα και αποτελεί πλέον έναν από τους χειρότερούς μου εφιάλτες.
Φανταστείτε λοιπόν ότι είσαστε καινούριος σε μια πόλη και έχετε μόλις μετακομίσει σε διαμέρισμα 7ου ορόφου. Δε γνωρίζετε κανέναν στην πόλη, ούτε καν στην πολυκατοικία, και οι άλλοι ένοικοι αγνοούν παντελώς την ύπαρξή σας. Μια ωραία πρωία, παίρνετε την εφημεριδούλα σας και κατευθύνεστε σε μπάνιο διαστάσεων 1x3 για να ... ενημερωθείτε! Σαράντα λεπτά αργότερα, και αφού έχετε διαβάσει ολόκληρη την εφημερίδα, πηγαίνετε να ανοίξετε ανακουφισμένος (και λίγο εξυπνότερος) την πόρτα και διαπιστώνετε ότι έχει μαγκώσει και δεν ανοίγει με τίποτα*. Το μπάνιο δεν έχει παράθυρο, ενώ η ηχομόνωση είναι τέλεια (αυτός άλλωστε ήταν και ένας από τους λόγους που επιλέξατε το συγκεκριμένο διαμέρισμα). Φυσικά δεν έχετε μαζί σας τηλέφωνο και στο μπάνιο δεν υπάρχει τίποτα που να είναι αρκετά βαρύ ή αιχμηρό για να σας βοηθήσει. Επιπλέον η πόρτα δεν έχει τζάμι και είναι τόσο στενάχωρα που είναι αδύνατο να πάρετε φόρα για να τη σπάσετε. Τι κάνετε λοιπόν?
Η απάντηση είναι ότι αφού κλαίτε τη μοίρα σας για λίγο, εκνευρίζεστε τόσο πολύ που ρίχνετε μία μπουνιά στην πόρτα με όλη σας τη δύναμη (και ακόμα παραπάνω) ... και μετά άλλη μία ... και μετά άλλη μία, μέχρι που χωρίς να το καταλάβετε φτάνετε στο σημείο να υπερηφανεύεστε ότι σπάσατε μια πόρτα με τις γυμνές σας γροθιές! Βέβαια για να το πετύχετε αυτό θα βοηθούσε αν είσασταν ο Μάικ Τάισον ή ίσως ένας δεινόσαυρος σαν εμένα, όπως πολύ πετυχημένα δείχνει η πιστή καλλιτεχνική απεικόνιση του συμβάντος από μια φίλη!
*: Η πόρτα έχει μαγκώσει τόσο ώστε δεν ανοίγει ακόμα και αφού έχετε σπάσει τη μισή και προσπαθείτε με μανία να την ανοίξετε ενώ βρίσκεστε ήδη έξω από το μπάνιο!
7 Comments:
Κοιτα, αν και ακουγεται πολυ αγχωτικη κατασταση, δεν θα το χαρακτηριζα τον χειροτερο θανατο....τον πιο ηλιθιο ισως! :)
(ποσο χρονων ειναι ειπαμε η φιλη σου; τυφλα να 'χει ο Picasso!)
By Anna, at Sat Feb 25, 03:09:00 PM 2006
Χα! Μας λες και ηλίθιους τώρα αλλά δεν είπες αν εντυπωσιάστηκες που σπάσαμε μια πόρτα με τα γυμνά μας χέρια :-P!
Και κάτω τα χέρια από τη φίλη μου! Μπορεί να ζωγραφίζει σαν 3χρονo και να εύχεται να ήταν 3χρονο, αλλά όταν κοντεύεις τα 40 χρειάζεσαι διεξόδους όπως η ζωγραφική :-D. Η ζωγραφιά είναι super!
By Qfwfq, at Sat Feb 25, 05:03:00 PM 2006
Ρε φίλε το έχω πάθει κι εγώ αυτό πριν κανα δίμηνο. Τελικά διέρρηξα την πόρτα μου με το ψαλιδάκι... :D
By ΒΕΕΜΩΘ, at Sat Mar 04, 11:27:00 AM 2006
Καλή λύση το ψαλιδάκι, αν και στην περίπτωσή μου και να το είχα τριγύρω δε θα βοηθούσε έτσι που είχε μαγκώσει η πόρτα.
Να ρωτήσω πόσο εύκολη ήταν η διάρρηξη ή αν είχες εξασκηθεί στο παρελθόν? :-P
By Qfwfq, at Sat Mar 04, 03:45:00 PM 2006
Η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν η πρώτη μου φορά αλλά τις προηγούμενες φορές μ' έβγαλαν άλλοι.
Το ψαλιδάκι χρησιμοποιήθηκε πρώτα για να σκαφτεί το ξύλο στο ύψος της γλώσσας της κλειδαριάς και στη συνέχεια ως μοχλός. Ήταν αρκετά κοπιαστικό και χρονοβόρο...
By ΒΕΕΜΩΘ, at Sat Mar 04, 06:26:00 PM 2006
THA GRAPSEIS TPT NEO XTELOUS?ALLIWS KSESKONISE LIGO TO BLOG...
WAKE UUUUUUUUUUP
By CD, at Fri Mar 10, 09:47:00 PM 2006
Πως ξεσκονίζει κανείς ένα blog??? Καλά θα δω τι θα κάνω, με ξύπνησες με τις φωνές σου!
By Qfwfq, at Sun Mar 12, 08:33:00 PM 2006
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home