Laurie

Την πρωτοείδα σε ένα μπλουζάκι. Το φορούσε ο Κωνσταντίνος Βήτα σε μια συναυλία των Στέρεο Νόβα στη Σφεντόνα το 1997, όπου παρουσίαζαν το "Βιταμίνα Τεκ". Υπήρχε άραγε μόνο το όνομά της ή και το πρόσωπό της?* Το όνομα σφηνώθηκε αμέσως στο μυαλό μου. Δεν είχα ιδέα ποια ήταν. Και γιατί ήταν τόσο σημαντική που να πάρει τη θέση της σε μπλουζάκι του Κ.Β., που μαζί με την παρέα του σημάδεψε ανεξίτηλα τα εφηβικά μου χρόνια? Εκείνη τη βραδιά, η μαγευτική παρουσία της Τάνιας Τσανακλίδου και της Πόπης Αστεριάδη έθαψε το αινιγματικό όνομα στα βάθη του μυαλού μου. Προσωρινά όμως, μιας και μερικά χρόνια αργότερα ένα ακόμα παράδειγμα των έξι βαθμών διαχωρισμού των memes θα ερχόταν να το ανασύρει στην επιφάνεια.

Ένα κρύο μεσημέρι στις αρχές της νέας χιλιετίας, σε μια πόλη κάπου στην άκρη του κόσμου. Το ραδιόφωνο είναι συντονισμένο στον ανεξάρτητο σταθμό του τοπικού πανεπιστημίου. Σε ανύποπτη στιγμή τα ηχεία γεμίζουν το δωμάτιο με ένα επαναλαμβανόμενο, μονότονο, κοφτό επιφώνημα. Η ηλεκτρονική γυναικεία φωνή που έρχεται και κάθεται πάνω του λίγα δευτερόλεπτα αργότερα ακούγεται παραδόξως τόσο γλυκιά που με κάνει να ανατριχιάσω. Η μονότονη λούπα δεν σταματάει ούτε δευτερόλεπτο να είναι το χαλί του τραγουδιού, και ενώ ο εγκέφαλός μου προσπαθεί να με πείσει ότι θα έπρεπε να τη βρίσκω εκνευριστική, αυτή συνεχίζει να ταξιδεύει σε κλίμακες και να περνάει από παραμορφωτές, χαιδεύοντας τα αυτιά μου όπως καμιά άλλη μελωδία στο παρελθόν. Αναπάντεχοι σκόρπιοι ήχοι διανθίζουν το μινιμαλιστικό αυτό υπόβαθρο. Είμαι σίγουρος ότι το τραγούδι μου είναι άγνωστο κι όμως μου ακούγεται τόσο οικείο. Το τέλος του με βρίσκει παγωμένο στο κρεβάτι να προσπαθώ να λύσω τα μάγια.

Λίγα λεπτά αργότερα η φωνή του DJ από την άλλη μεριά της τηλεφωνικής γραμμής φέρνει μαζί τη λύτρωση και την αναστάτωση. Να λοιπόν που σε συναντώ ξανά, να μου μιλάς για τον υπεράνθρωπο. Μερικούς μήνες αργότερα, που η τύχη τα έφερε να βρίσκομαι εγώ στη θέση εκείνου του DJ, το συγκεκριμένο τραγούδι θα αποτελέσει χωρίς δεύτερη σκέψη την εναρκτήρια επιλογή. Χρειάστηκαν μόνο λίγα λόγια από την αρχή του "Big Science" για να ερωτευτώ τη φωνή της και μια στοιχειώδης εξοικείωση με το έργο της για να πάρει μόνιμη θέση στα όνειρά μου. Τώρα έρχεται για άλλη μια φορά να μου υπενθυμίσει πως γίνεται να περπατάω και να πέφτω ταυτόχρονα.

Let X=X.

* Τουλάχιστον έτσι τα θυμάμαι εγώ. Κάποιος που ήταν εκεί και θυμάται καλύτερα μπορεί να με διορθώσει.