Λάθος Είπαμε
Είναι ένα κρύο χειμωνιάτικο απόγευμα. Μια κουραστική μέρα στη δουλειά έχει μόλις τελειώσει. Η πόρτα του διαμερίσματος ανοίγει αθόρυβα. Πάνω στο τραπεζάκι στο τέλος του μισοσκότεινου διαδρόμου αναβοσβήνει το φωτάκι του τηλεφωνητή. Ο δείκτης του δεξιού χεριού γλιστράει μέχρι το κουμπί που γράφει "Mail Box 1". Από το μικρό ηχείο ξεπηδούν άναρθρες κραυγές που μοιάζουν να προέρχονται από αλαλάζων πλήθος εν μέσω πανηγυριού. Ο δείκτης του δεξιού χεριού γλιστράει μέχρι το κουμπί που γράφει "Repeat". Ακούγονται ξανά οι ίδιες ακαταλαβίστικες φωνές. Ο εγκέφαλος εξετάζει με τη σειρά όλες τις γλώσσες που έχει καταγράψει εδώ και τρεις δεκαετίες. Καμία δεν ταιριάζει. Ο δείκτης του δεξιού χεριού γλιστράει μέχρι το κουμπί που γράφει "Erase". Ακολουθεί περισυλλογή μερικών δευτερολέπτων. Ο δείκτης του δεξιού χεριού γλιστράει μέχρι το κουμπί που γράφει "Greeting". Λίγα δευτερόλεπτα ακρόασης ενός μηνύματος σε άπταιστα ελληνικά επιβεβαιώνουν ότι η ισορροπία του σύμπαντος είναι ανέπαφη.
Μία εβδομάδα αργότερα. Το τηλέφωνο χτυπάει σα δαιμονισμένο μέσα στο καταμεσήμερο. Το μαξιλάρι πιέζεται γύρω από το κεφάλι και με τα δύο χέρια, περιμένοντας τη διάσωση από τον τηλεφωνητή. Η συνειδητοποίηση ότι τα ακαταλαβίστικα μηνύματα των περασμένων ημερών οδήγησαν στη (σοφή, όπως έμοιαζε τότε) απενεργοποίηση του θαυματουργού κουτιού ακολουθείται από την εκτόξευση του μαξιλαριού στην άλλη άκρη του δωματίου. Η συσκευή με τη φουτουριστική σχεδίαση μεταφέρεται βαριεστημένα κοντά στο αυτί. Ο αντίχειρας του αριστερού χεριού γλιστράει μέχρι το κουμπί που γράφει "On".
- Παρακαλώ.
- (Ακαταλαβίστικες προτάσεις εκτοξεύονται με ταχύτητα
φωτός από την άλλη πλευρά της γραμμής).
- Ποιον θέλετε?
- (Ακούγεται ανδρική φωνή με χοντρή αραβική προφορά)
Ξάδερφε! Τι γίνεται?
- Ποιος ξάδερφος ρε μεγάλε, λάθος κάνεις.
- Άσε τις πλάκες ρε ξάδερφε! Εγώ είμαι, ο Αμπντούλ!
- Όρεξη έχεις μεσημεριάτικα ρε φίλε?
- Α ρε ξάδερφε, πλακατζής όπως πάντα! Ξέχασες τον
Αμπντούλ? Εγώ είμαι σου λέω!
- Αμπντούλ ...
- Ναι?
- Άντε γαμήσου!
Τέσσερις μέρες αργότερα. Η αναμονή τριών ωρών τερματίζεται από το οικείο κουδούνισμα του τηλεφώνου. Ακολουθεί ένα άλμα πάνω από τον καναπέ και ένα σύντομο σπριντ στο διάδρομο για να προληφθεί η παρέμβαση του τηλεφωνητή. Το δεξί χέρι πιέζει το κουμπί απενεργοποίησης του τηλεφωνητή, την ίδια ώρα που το αριστερό χέρι διακόπτει το κουδούνισμα στη μέση.
- Παρακαλώ.
- Σαλάμ αλέκουμ!
- Άντε στο διάολο ρε!
Μία εβδομάδα αργότερα. Το τηλέφωνο χτυπάει σα δαιμονισμένο μέσα στο καταμεσήμερο. Το μαξιλάρι πιέζεται γύρω από το κεφάλι και με τα δύο χέρια, περιμένοντας τη διάσωση από τον τηλεφωνητή. Η συνειδητοποίηση ότι τα ακαταλαβίστικα μηνύματα των περασμένων ημερών οδήγησαν στη (σοφή, όπως έμοιαζε τότε) απενεργοποίηση του θαυματουργού κουτιού ακολουθείται από την εκτόξευση του μαξιλαριού στην άλλη άκρη του δωματίου. Η συσκευή με τη φουτουριστική σχεδίαση μεταφέρεται βαριεστημένα κοντά στο αυτί. Ο αντίχειρας του αριστερού χεριού γλιστράει μέχρι το κουμπί που γράφει "On".
- Παρακαλώ.
- (Ακαταλαβίστικες προτάσεις εκτοξεύονται με ταχύτητα
φωτός από την άλλη πλευρά της γραμμής).
- Ποιον θέλετε?
- (Ακούγεται ανδρική φωνή με χοντρή αραβική προφορά)
Ξάδερφε! Τι γίνεται?
- Ποιος ξάδερφος ρε μεγάλε, λάθος κάνεις.
- Άσε τις πλάκες ρε ξάδερφε! Εγώ είμαι, ο Αμπντούλ!
- Όρεξη έχεις μεσημεριάτικα ρε φίλε?
- Α ρε ξάδερφε, πλακατζής όπως πάντα! Ξέχασες τον
Αμπντούλ? Εγώ είμαι σου λέω!
- Αμπντούλ ...
- Ναι?
- Άντε γαμήσου!
Τέσσερις μέρες αργότερα. Η αναμονή τριών ωρών τερματίζεται από το οικείο κουδούνισμα του τηλεφώνου. Ακολουθεί ένα άλμα πάνω από τον καναπέ και ένα σύντομο σπριντ στο διάδρομο για να προληφθεί η παρέμβαση του τηλεφωνητή. Το δεξί χέρι πιέζει το κουμπί απενεργοποίησης του τηλεφωνητή, την ίδια ώρα που το αριστερό χέρι διακόπτει το κουδούνισμα στη μέση.
- Παρακαλώ.
- Σαλάμ αλέκουμ!
- Άντε στο διάολο ρε!
0 Comments:
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home