Ξημέρωσαν Χριστούγεννα?

Έχει βραδιάσει και βάζεις να δεις μια ταινία. Παρακολουθείς για λίγα λεπτά αλλά ξέρεις ότι κάτι δεν πάει καλά. Αν η ταινία δεν ήταν μια από τις αγαπημένες σου, δε θα θυμόσουν καν ποιοι ηθοποιοί πρωταγωνιστούν. Εδώ και ώρα μια σκέψη τριγυρνάει στο μυαλό σου που δε σε αφήνει σε ησυχία. Δε γίνεται να συγκεντρωθείς, δεν μπορείς καν να καθίσεις σε ένα μέρος. Σηκώνεσαι και αρχίζεις να κάνεις βόλτες μέσα στο σπίτι. Μάταια προσπαθείς να διώξεις τη σκέψη που σε βασανίζει. Σε έπιασε εντελώς απροετοίμαστο. Αρχίζεις να απορείς πως γίνεται να είσαι τόσο ταραγμένος. Τελικά αποδέχεσαι ότι δεν μπορείς να το πολεμήσεις. Ξαπλώνεις στο σκοτάδι και αφήνεις τις σκέψεις σου να τρέξουν σε άλλους τόπους και χρόνους.

Μισή ώρα αργότερα τα ταξίδια σου διακόπτονται απότομα από ένα συναγερμό αυτοκινήτου. Σηκώνεσαι αργά προσπαθώντας να επιστρέψεις στην πραγματικότητα. Ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι έχεις καταληφθεί από μια απέραντη ηρεμία, σα να έχεις αποκοιμηθεί στην αγκαλιά αγαπημένου προσώπου. Το θεωρείς φυσιολογικό, εξάλλου παραμονή Χριστουγέννων είναι. Ξαπλώνεις μπροστά από το αναμμένο τζάκι και παρατηρείς για ώρα τα φωτάκια που αναβοσβήνουν στο στολισμένο δέντρο. Λίγο πιο κει, η τηλεόραση δείχνει προγράμματα που ταιριάζουν με την άγια νύχτα. Σιγά σιγά αναδύεται η σκέψη που σε ταλαιπωρούσε πριν λίγες ώρες. Σε κυριεύει ένα αίσθημα ευφορίας. Πλησιάζεις ένα σωρό από cd που είναι παρατημένα σε ένα κουτί και ανασύρεις παλιό, αγαπημένο δισκάκι, που σου είχε κρατήσει συντροφιά πολλές φορές στο παρελθόν. Το βάζεις να παίζει σε επανάληψη και ξαπλώνεις στο κρεβάτι. Σύντομα βυθίζεσαι σε ένα γλυκό ύπνο.

Ανοίγεις σιγά σιγά τα μάτια σου. Η σιγανή μουσική συνεχίζει να βγαίνει από τα ηχεία. Τεντώνεις τα αυτιά σου για να διακρίνεις ποιο τραγούδι ακούγεται. Παραμένεις για λίγο ξαπλωμένος ανάσκελα προσπαθώντας να θυμηθείς τι μέρα είναι. Δε χασμουριέσαι αλλά ούτε και τα μάτια σου είναι πρησμένα. Έχεις κοιμηθεί ακριβώς όσο χρειαζόταν. Το νοιώθεις μέσα σου ότι είναι Χριστούγεννα. Κοιτάς τριγύρω στο δωμάτιο αλλά δεν υπάρχουν φωτάκια. Ούτε δέντρο. Εκεί που το προηγούμενο βράδυ τρεμοπαίζανε οι φλόγες στο τζάκι υπάρχει τώρα ένα άσπρο καλοριφέρ. Το φως της τηλεόρασης σε μια γωνιά του δωματίου τραβάει την προσοχή σου αλλά διαπιστώνεις ότι κανένα κανάλι δεν παίζει τα εορταστικά προγράμματα που αρμόζουν στην ημέρα. Μια απότομη κίνηση του χεριού σου ξυπνάει τον υπολογιστή από το λήθαργο. Το ρολόι στην κάτω δεξιά γωνία της οθόνης σου δίνει μια αίσθηση της πραγματικότητας. Είναι Κυριακή 11 Δεκεμβρίου.

Περπατάς από δωμάτιο σε δωμάτιο. Το σπίτι σου φαίνεται πιο ζεστό σήμερα. Κοντοστέκεσαι για λίγο, όσο χρειάζεται για να διαπιστώσεις ότι δε νοιώθεις κανένα απολύτως σωματικό και κυρίως κανένα ψυχικό πόνο. Αισθάνεσαι σα να έχεις ξαναγεννηθεί. Το μυαλό σου είναι άδειο από σκοτούρες και προβλήματα. Όλες οι σημαντικές αποφάσεις που πρέπει να πάρεις σε μερικές εβδομάδες έχουν κλειστεί έξω από τις σκέψεις σου. Νοιώθεις άτρωτος. Κανένας από τους εχθρούς σου δε μπορεί να σε αγγίξει σήμερα. Τα φαντάσματα του παρελθόντος δε σε έχουν επισκεφτεί. Παρόλ' αυτά δεν έχεις όρεξη να βγεις από το σπίτι. Δεν θέλεις να συναντήσεις, ούτε να μιλήσεις σε κανέναν. Ξέρεις ότι το τηλέφωνο θα μείνει κατεβασμένο μέχρι αύριο και τα σχέδια που έχεις κάνει για έξοδο το βράδυ δεν υπάρχει λόγος να γίνουν πραγματικότητα.

Ξαφνικά επιστρέφει η σκέψη της προηγούμενης νύχτας. Τη στριφογυρίζεις για λίγο στο μυαλό σου για να βεβαιωθείς ότι είναι αληθινή. Αυτή τη φορά όμως δεν προσπαθείς να τη διώξεις. Την κρατάς σφιχτά και πηγαίνεις μέχρι τη μεγάλη πολυθρόνα στην άλλη άκρη του δωματίου. Θα περάσεις την υπόλοιπη μέρα κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο το χιόνι να πέφτει σιωπηλά στο έδαφος.