Waking Life

Φοβερή, μαγευτική ταινία, θα σας απορροφήσει, θα σας κάνει να σκεφτείτε, θα σας ταξιδέψει, θα σας διασκεδάσει με τους περίεργους χαρακτήρες. Όλα αυτά μαζί, μόνο όμως αν σας αρέσουν οι φιλοσοφίες και το μπλα μπλα. Μην ψάχνετε για ιστορία. Ολόκληρη η ταινία αφορά την περιήγηση ενός τύπου σε ένα όνειρο, όπου συναντάει διάφορα άτομα που του μιλάνε για οτιδήποτε μπορείτε να φανταστείτε. Φιλοσοφία, Ελεύθερη Βούληση, Θρησκεία, Επιστήμη, Πολιτική, Γλωσσολογία, Ζωή, Θάνατο, Ανθρώπινες Σχέσεις και φυσικά τα Όνειρα. Έχει και μερικούς χαρακτήρες που τα ρίχνουν γενικά προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, το γνωστό "ranting". Δεν είναι μόνο αυτά όμως. Η ταινία δημιουργήθηκε με μια ειδική τεχνική που την κάνει ακόμα πιο μαγευτική. Μην παρασυρθείτε ότι είναι ταινία κινουμένων σχεδίων. Είναι και δεν είναι! Αρχικά γυρίστηκε εξ' ολοκλήρου σε ψηφιακό βίντεο, την έκοψαν, την έραψαν, και στη συνέχεια ζωγράφισαν πάνω στο ψηφιακό υλικό με μια μέθοδο που ονομάζεται rotoscoping. Κάθε καλλιτέχνης εργάστηκε αποκλειστικά με ένα χαρακτήρα. Το αποτέλεσμα είναι άπαιχτο. Δεν είναι μόνο τα παιχνίδια με τα χρώματα και η υφή των χαρακτήρων που έχει κάτι το ξεχωριστό. Είναι τα αντικείμενα στις διάφορες σκηνές που πάλλονται, αιωρούνται, κινούνται σαν να στηρίζονται σε κάτι ρευστό, μεταφέροντας έτσι την αίσθηση του ονείρου. Είναι το παιχνίδι με τους χαρακτήρες με τρόπο που μόνο το κινούμενο σχέδιο μπορεί να επιτρέψει, ώστε να εμπλουτίζονται αυτά που λένε. Σίγουρα μια από τις καλύτερες ταινίες που έχω δει (πολλαπλές φορές!).

Από τις αγαπημένες μου στιγμές:

- Ο τύπος που μιλάει μπροστά από το ενυδρείο για μια σύγχρονη Θεωρία Της Εξέλιξης. Όχι μόνο είναι αυτά που αναφέρει πολύ ενδιαφέροντα, αλλά ο τρόπος που "ζωντανεύει" μέσα από το κινούμενο σχέδιο σε καθηλώνει.

- Ο Ethan Hawke με την Julie Delpy, σαν συνέχεια του Before Sunrise (και αυτό του ίδιου σκηνοθέτη, Richard Linklater), που σε μια πολύ ζεστή σκηνή συζητάνε στο κρεβάτι για όνειρα, μετενσάρκωση και "collective memory".

- Ο τύπος που μιλάει για τη σχέση Φυσικής και Ελεύθερης Βούλησης. Κάποιες ατάκες μου έφεραν στο μυαλό μια από τις αγαπημένες μου ιστορίες, το "How Much Shall We Bet" μέσα από το Cosmicomics του Italo Calvino.

- Ο φευγάτος τύπος στη γέφυρα που μιλάει για τη ζωή και την Ελεύθερη Βούληση, ξεκινώντας από ένα ποίημα του Lorca. Φοβερές ατάκες, όπως αυτή που ακολουθεί: "We are the authors of ourselves, co-authoring a gigantic Dostoevsky novel, starring clowns."

Η Ηθική Των Άθεων

Ο Μιχάλης Μητσός μιλάει στο τελευταίο του άρθρο για τον Slavoj Zizek. Αφήνω στην άκρη τις απόψεις του για την πολιτική και την ευγονική (άκρως ενδιαφέρον θέμα αλλά δεν είναι της στιγμής), και θα ήθελα να σταθώ στα περί αθεϊσμού. Συμφωνώ απόλυτα με όσα λέει. Αρκετά με την πιπίλα ότι χρειάζεται ο Θεός για να μας επιβάλλει την ηθική και αρκετά με την ηθική των φανατικών θρήσκων. Επιπλέον, η ανάλυσή του για το πρίσμα κάτω από το οποίο πρέπει να δούμε το συμβάν με τα σκίτσα του Μωάμεθ (και τους Μουσουλμάνους γενικότερα) είναι από τις πιο εύστοχες που έχω διαβάσει. Το κομμάτι για το πολυσυζητημένο θέμα του σεβασμού στα πιστεύω των άλλων είναι όλα τα λεφτά. Και εγώ το γενικεύω πέρα από τη θρησκεία, και στην καθημερινή ζωή. Θυμηθείτε το την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να κανακέψετε κάποιον που, προσκολημμένος σε οποιοδήποτε πιστεύω τσαρλατανισμού, βλέπει σαν απειλή το σκεπτικιστή που κάθεται απέναντι του.

"Respect for other's beliefs as the highest value can mean only one of two things: Either we treat the other in a patronizing way and avoid hurting him in order not to ruin his illusions, or we adopt the relativist stance of multiple "regimes of truth," disqualifying as violent imposition any clear insistence on truth."

Διαβάστε περισσότερα στο πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Zizek από τους New York Times που παρουσιάζει στη σελίδα της η Herald Tribune.

...Και Λόγο Δεν Εκράτεις

"Meditation on inevitable death should be performed daily."

- Ghost Dog

Δάσκαλε Που Δίδασκες...

"There is something to be learned from a rainstorm. When meeting with a sudden shower, you try not to get wet and run quickly along the road. But doing such things as passing under the eaves of houses, you still get wet. When you are resolved from the beginning, you will not be perplexed, though you still get the same soaking. This understanding extends to everything."

- Ghost Dog

Νέος DJ Shadow

Ακούσατε το νέο single από τον DJ Shadow? "3 Freaks", σε συνεργασία με Keak Da Sneak και Turf Talk. Προσωπική μου γνώμη? Απογοήτευση. Περίμενα περισσότερα από τον master του digging, να μην ακολουθήσει τουλάχιστον τόσο κοινότυπη οδό μετά τα αριστουργήματα των "Endtroducing..." και "Private Press". Φαντάζομαι πάντως πως κάποιος σαν τον Γιάννη Πετρίδη μάλλον θα διαφωνούσε μαζί μου. Ελπίζω συνολικά το καινούριο του album να είναι καλύτερο.

Doctor, Θέλω Το Placebo Μου Τώρα

Με τους Placebo είχα πάντα μια ιδιόμορφη σχέση. Δεν περιμένω ποτέ πως και πως να βγει η επόμενη δουλειά τους, δε φρόντισα ποτέ να έχω όλους τους δίσκους τους στη συλλογή μου (ένα παζλ από τα διάφορα album τους με καλύπτει) και δεν νομίζω να τους συμπεριελάμβανα ποτέ στα ακούσματα μου όταν προσπαθώ (σαν όλα τα καλά παιδάκια) να ρίξω γκόμενα (εκτός και αν εκείνη ανήκει στους "black people", περισσότερα ίσως στο μέλλον για αυτούς).

Θα πήγαινα όμως χωρίς δεύτερη σκέψη σε συναυλία τους, με πιο σχετική παρέα βέβαια από εκείνη που το 1998 μου εξέφραζε την άποψη ότι το συγκρότημα πάνω στη σκηνή έπαιζε τη δυνατότερη μουσική που είχε ακούσει εδώ και καιρό από γυναικείο συγκρότημα (χάρμα οι βραδινές τουαλέτες παιδιά)! Επιπλέον, το αμάλγαμα των τραγουδιών τους που έχω στη διάθεσή μου ακούγεται σε τακτά χρονικά διαστήματα από τα ηχεία μου, περιέργως (?) όταν θέλω να πάρω τα πάνω μου.

Για να περάσω στην αφορμή αυτού εδώ του post. Η κιθάρα στα ήσυχα διαστήματα του "Song To Say Goodbye" μου θυμίζει τόσο πολύ Joy Division που επειδή δεν γίνεται να έχω μπροστά μου τον Ian Curtis, ευχαρίστως θα αγκάλιαζα επί ώρες τον Brian Molko. Και είναι η ιδέα μου ή η "διαστημική" μελωδία σε κάποια σημεία προς το τέλος του τραγουδιού θυμίζει όντως τη μουσική του Doctor Who (εδώ live η φοβερή διασκευή από τους Orbital)? Αν και άλλες φορές νομίζω ότι μου θυμίζει το "Ντοκιμαντέρ Στον Άδη" από τους "Καπνός". Χμμμ ... χλωμό ε? Δεν έχω ακούσει ακόμα ολόκληρο το νέο album τους αλλά μία τραγουδάρα την περιέχει οπωσδήποτε.

Τριλογία

Το Δεκαήμερο (1971), Θρύλοι Του Κάντερμπέρι (1972), Χίλιες Και Μία Νύχτες (1974).

Υπάρχει πιο μαγευτικά ερωτικός σκηνοθέτης από τον Πιέρ Πάολο Παζολίνι?

Προαίσθημα

Ξεκινάει σαν μια μικρή ανησυχία. Πως υποτίθεται ότι σηκώνονται οι τρίχες στο πίσω μέρος του λαιμού σου όταν κάποιος σε "καρφώνει" από πίσω? Κάπως έτσι. Μόνο που δεν είσαι σε δημόσιο χώρο, βρίσκεσαι στο σπίτι μόνος σου. Η αρχική αίσθηση είναι παρόμοια. Ένας ξαφνικός πόνος στο πίσω μέρος του λαιμού και στους ώμους, σαν να έχεις πιαστεί. Μετά έρχεται το γαργαλητό στο στομάχι. Όχι όμως αυτό που σου λέει ότι είσαι ερωτευμένος, αυτό που σε κάνει να ξυπνάς ιδρωμένος τα βράδια από το συνηθισμένο εφιάλτη. Σταδιακά σε κυριεύει μια ανεξήγητη αδυναμία. Αισθάνεσαι τα πόδια σου περίεργα, σαν να είναι μουδιασμένα. Δε σε κρατάνε πια. Τα χέρια σου σχεδόν τρέμουν. Η αίσθηση της απώλειας. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να ξαπλώσεις, παρόλο που ξέρεις ότι ούτε να κοιμηθείς δε θα μπορέσεις. Είναι εύκολο να δικαιολογήσεις τι σου συμβαίνει ... είσαι κουρασμένος, δεν κοιμήθηκες καλά το προηγούμενο βράδυ, μάλλον είναι απλά η ιδέα σου. Το πρόβλημα όμως είναι ότι αυτή ακριβώς την ανησυχία την έχεις ξανανοιώσει στο παρελθόν. Μία φορά. Είναι δύσκολο να εξηγήσεις τι συμβαίνει, ακόμα και να δεχτείς ότι σου συμβαίνει. Η σκέψη σου ακολουθεί αυτόματα το μονοπάτι που είχες βαδίσει τότε. Κοιτάζεις το ρολόι. Η ώρα ταιριάζει. Σιγά σιγά αρχίζουν να σου έρχονται στο μυαλό διάφορες λεπτομέρειες που είχες αγνοήσει. Ξαφνικά όλα αποκτούν διαφορετικό νόημα. Για λίγο χάνεσαι σε ένα λαβύρινθο ερμηνειών. Μπορείς να είσαι ποτέ σίγουρος? Θα βυθιστείς σε ένα βαθύ και ταραγμένο ύπνο.

Encore

Tο μόνο που θέλω είναι να κοιμηθώ, μαζί με σένα που νοσταλγώ.

Δύο

Εδώ στέκομαι, σ' αυτή τη σιωπή ... έξι η ώρα τα χαράματα ... ένας απέραντος διάδρομος μ' ενώνει με σένα ... πόσες φορές δεν έκανα το ίδιο πράγμα, με διαφορετικά ρούχα, με τα ίδια, και χωρίς ... εννιά, το ανάποδο του έξι, συνδυασμός του εξήντα εννιά ... κι αυτό που ένιωσα μαζί σου μια στιγμή ... είναι σα μαγνήτης που με κάνει να ονειρεύομαι ... τα όνειρα που κάνω όταν είμαι ξύπνιος στο σκοτάδι ... να γίνει το σώμα σου ένα με το δικό μου ... πες μου τι σκέφτεσαι για μένα, όταν τα σώματά μας στέκουν σταυρωμένα ... θέλω να φυλάξω αυτές τις εικόνες, αυτές τις λέξεις, μέσα σου.

Μια αισθησιακή φωνή, μια ανεπανάληπτη γυναίκα, δύο ιδρωμένα κορμιά, ένα σώμα, κανένας ενδοιασμός, μια ονειρική ερωτική βραδιά, μια αξέχαστη εμπειρία.

Tell Me Why I Don't Like Sundays

Εμένα πάντως πλέον δεν μου αρέσουν οι Κυριακές επειδή μου θυμίζουν εκείνη την ημέρα που διαλύθηκε το παζλ στον αέρα.

Ευχαριστώ για το ξύπνημα cat, αφιερωμένοι σε σένα οι ΣΝ.