Le Soleil Est Pres De Moi

Άνοιξα τα μάτια μου και σε είδα για πρώτη φορά. Η ομορφιά σου θάμπωσε το βλέμμα μου. Αναρωτήθηκα αν πριν δω εσένα έβλεπα πραγματικά. Τι καλό είναι τα μάτια αν δε θρέφονται από τις αχτίδες της λάμψης σου? Η μορφή σου χαράξε ανεξίτηλα τη μνήμη μου και εσύ την ύπαρξη μου. Σε βλέπω με τα χέρια απλωμένα σα να θέλεις να αγκαλιάσεις όλοκληρο τον κόσμο και θέλω να τρέξω κοντά σου. Σε φαντάζομαι με κάθε λογής ρούχα. Φωτεινά σαν το ουράνιο τόξο ή μουντά σαν τον ουρανό που σε περιτριγυρίζει. Το μπλε της θάλασσας σου πάει πολύ. Η απόσταση που μας χωρίζει είναι τεράστια, αλλά όταν σε κοιτάζω φαντάζει ασήμαντη. Σε φέρνω κοντά μου και ακουμπάω το κεφάλι μου στον ώμο σου. Ξαπλώνω δίπλα σου και αποκοιμιέμαι. Ήρθες, και στοίχειωσες για πάντα τις αναμνήσεις μου.

Σε λίγο καιρό δε θα με αφήνουν να σε κοιτάζω πια. Οι ίδιοι που στην αρχή με παρότρυναν να σε θαυμάζω, θα μου στερήσουν τώρα τη μόνη χαρά στη ζωή μου. Έκλεψαν το είδωλο σου γιατί ήξεραν πως δε θα μπορούσαν ποτέ να σε πλησιάσουν όσο εγώ. Όπου να 'ναι θα με αναγκάσουν να στρέψω το βλέμμα μου αλλού, σφραγίζοντας για πάντα το μοναδικό παράθυρο που λούζεται από το φως σου. Οι υποσχέσεις ότι θα γνωρίσω μεγαλύτερη ομορφιά από τη δική σου δε με αγγίζουν. Πως γίνεται να καταλάβουν? Να καταλάβουν ότι για μένα δεν υπάρχει πλέον μεγαλύτερη ομορφιά σε ολόκληρο το σύμπαν. Πως γίνεται να δουν? Να δουν αυτό που είδα εγώ όταν σε πρωτοαντίκρυσα. Κοίταξα και σε είδα. Και τότε κατάλαβα ότι υπάρχω.

Ελλάδα, Αριζόνα, Ανδρομέδα. Οι σκέψεις μου θα σε ακολουθούν παντού.

Αφιερωμένο σε σένα Ν, που ξεδίπλωσες μπροστά μου την ομορφιά του σύμπαντος.