Βιβλικές Αποκαλύψεις

Από μικρός ήμουν πολύ περίεργος (και πανέξυπνος, εντάξει ρε μάνα!). Θυμάμαι όταν ήμουν περίπου εκατό χρονών, αμούστακος δεινόσαυρος ακόμα, είχα ήδη πάρει χαμπάρι τη συνωμοσία εναντίον μου. Το είχα πει μάλιστα και στη μητέρα μου ένα μεσημέρι. "Πως μπορεί ο κύριος Δαρβίνος να εξηγήσει το γεγονός ότι εγώ έχω κόκκινη μούρη? Δε μπορεί φυσικά, άρα είμαι έργο ενός άλλου κυρίου, εκείνου με το κεφαλαίο κάπα". Βέβαια τότε δεν ήμουν ακόμη τόσο κοκκινομούρης. Ας όψονται οι σφαλιάρες του πατέρα μου όταν το απόγευμα του ψιθύρισε η μητέρα τι της είχα πει για τα παιχνίδια που παίζανε όλοι αυτοί οι λεγόμενοι επιστήμονες στις πλάτες μου.

Εγώ όμως δεν απογοητευόμουν. Θυμόμουν τις ιστορίες που μου έλεγε ο παππούς για τον προ προ προ προ προ πάππου μου, που είχε κάνει μούτσος σε ένα καρυδότσουφλο, και έκανα όνειρα για μακρινά ταξίδια που θα με πήγαιναν στους τόπους των προγόνων μου. Που να φανταζόμουν όμως ότι ο καπετάν Νώε που έσωσε τη ζωή του 5-προ πάππου μου ήταν στην πραγματικότητα ο γνωστός και μη εξαιρετέος ΝΩΕ? Τα μάτια μου τα άνοιξε το Μουσείο Γήινης Ιστορίας, το οποίο παρέχει αδιάσειστες αποδείξεις ότι ο πρόγονός μου ήταν μούτσος στην κιβωτό του ΝΩΕ, μαζί μάλιστα με την 5-προ γιαγιά μου. Με χαρά έμαθα επίσης ότι οι δεινόσαυροι έζησαν πράγματι την ίδια εποχή με τους ανθρώπους. Γιατί δηλαδή, μήπως είχατε την εντύπωση ότι γράφω αυτό το blog από το παρελθόν ή τίποτα τέτοιο? Αφήστε που 29 εκδότες της βίβλου συμφωνούν ότι ο λόγος που βρίσκομαι στα πρόθυρα νευρικού κλονισμού είναι ότι με έχετε πρήξει εσείς τα ανθρωποειδή.

Εκμεταλλευόμενος αυτό εδώ το βήμα, θα ήθελα κλείνοντας να καταγγείλω τον κύριο ΒΕΕΜΩΘ. Να τον ξεσκεπάσω είναι μάλλον η σωστή έκφραση και να αποκαλύψω το πραγματικό του πρόσωπο. Ο ίδιος ισχυρίζεται τόσο καιρό ότι είναι βιβλικό παχύδερμο και για να ρίξει στάχτη στα μάτια μας λέει να μην τον μπερδεύουμε με ιπποπόταμους και τέτοια. Εγώ όμως τώρα ξέρω ότι στην πραγματικότητα είναι δεινόσαυρος, ένας Βροντόσαυρος για την ακρίβεια, και μάλιστα συγγενής μου. Διαβάστε και μόνοι σας τα αδιάψευστα στοιχεία στην τελευταία παράγραφο της σχετικής σελίδας. Γιατί κρύβεστε λοιπόν κύριε ΒΕΕΜΩΘ και απαρνιέστε το δεινοσαυρικό παρελθόν σας? Ντροπή σας!

30 Αυτοί, Love Εμείς!

Οι τύποι που περιγράφουν στην τηλεόραση μιλάνε χαμηλόφωνα και κρατάνε την ανάσα τους. Το κίτρινο αντικείμενο πλησιάζει με χάρη μερικά μέτρα πιο κοντά στον ήλιο και μετά παραδίνεται στις ορέξεις της βαρύτητας. Το φιλέ κυματίζει χτυπημένο με 200 χιλιόμετρα την ώρα. Ο μικρός που περιμένει υπομονετικά παραδίπλα τρέχει και μαζεύει βιαστικά κάτι από το έδαφος. Οι κυρίες με τα σινιέ συνολάκια και τα περίεργα καπέλα ενώνουν ανεπαίσθητα τις παλάμες τους χειροκροτώντας διακριτικά. Δίπλα τους ακούγονται τα διακριτικά επιφωνήματα κάποιων τύπων ντυμένων στα μπλε: "Εεε, οοο, ήρθαμε να πάρουμε το κύπελλο αυτό!". Οι εκφωνητές στην τηλεόραση αναρωτιούνται με τακτ μήπως το συγκεκριμένο μέρος της εξέδρας θα έπρεπε να κάνει λίγη περισσότερη ησυχία. Ενώ το διακριτικό χειροκρότημα σβήνει, έρχεται αμέσως η απάντηση από την εξέδρα: "Μάρκο μπορείς, μπορείς να προκριθείς!". Αν δεν άκουγα και τον κύριο στη θέση του ναυαγοσώστη να ανακοινώνει ότι κάποιος έχει 30 πόντους ενώ κάποιος άλλος κερδίζει αλλού (στην αγάπη δηλαδή), δεν θα είχα καταλάβει ότι βλέπω αγώνα τένις. Μα που έχουν στήσει το πέταλο οι άτιμοι εκεί στην Αυστραλία? Όχι τίποτα άλλο, να πάω και εγώ αν είναι καθώς δεν έτυχε να είμαι της σχολής Roland Garros και δεν έχω εκπαιδευτεί να χειροκροτάω διακριτικά. Άντε και με την πρόκριση.

Update: Ναι ρε μάγκα, έτσι!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Αλλο Το Δε Μπορώ, Αλλο Το Δε Θέλω

- Πόσο μ' αγαπάς?
- Απέραντα.
- Θα μπορούσες να ζήσεις χωρίς εμένα?
- Φυσικά.
- Θα μπορούσες?!?!
- Θα μπορούσα να ζήσω χωρίς εσένα αλλά δε θέλω
  να ζω χωρίς εσένα.
- Τι έχεις σπουδάσει είπαμε, γλωσσολόγος?
- Όχι, πεζοδρομιακός φιλόσοφος.

Τα Είδαν (Ιρα)Ολα!

Πάρτο το γκολάκι από τον Iraola στο 90 φεύγα και 3-3. Μπορεί να μη νικήσαμε αλλά 6 έχουν φάει συνολικά από εμάς φέτος. Καλά δεν είναι φίλε lefty?

The Days Of Wine And Roses

Θυμάμαι ότι βρισκόμουν σε ένα βιβλιοπωλείο ενώ έξω χιόνιζε. Οι βολικές πολυθρόνες δίπλα στο μεγάλο παράθυρο και η μυρωδιά του καφέ που αναδυόταν από το μικρό café στο βάθος "φώναζαν" το όνομά μου. Η προσοχή μου όμως ήταν στραμμένη στους ήχους που ξεπηδούσαν από τα ακουστικά που κάλυπταν τα αυτιά μου, μπροστά από τον πάγκο με τις νέες κυκλοφορίες στο τμήμα μουσικής. Δίπλα μου βρισκόταν η προσωποποίηση της Tilda Swinton. Δε θυμάμαι ποιο τραγούδι άκουγα, αλλά μου άρεσε πολύ. Μήπως ήταν Animals? "Πολύ καλό τραγούδι. Πάντα μου άρεσαν περισσότερο τα τραγούδια που λένε κάποια ιστορία". "Τι εννοείς?". "Δύσκολο να εξηγήσω. Να, τραγούδια σαν αυτό". Η ευκαιρία να ανοίξει ένα παράθυρο στον ψυχικό μου κόσμο δεν μπορούσε να πάει χαμένη. "Δώσε μου να ακούσω".

Η αποκάλυψη αυτή μάλλον δεν τη βοήθησε να καταλάβει ποιος είναι ο Qfwfq, μιας και αποδείχτηκε η πιο αποτυχημένη σχέση της ζωής μου. Εγώ όμως εξακολουθώ να προτιμώ τα τραγούδια που λένε ιστορίες. Εξακολουθώ επίσης να μην μπορώ να εξηγήσω τι εννοώ ακριβώς με αυτό. Δε λένε όλα τα τραγούδια με στίχους κάποια ιστορία? Κάποιοι θα ισχυριστούν ότι ακόμα και αυτά που δεν έχουν στίχους λένε κάποια ιστορία με τον τρόπο τους. Εγώ όμως δε μιλάω μεταφορικά, ούτε φιλοσοφικά, στη συγκεκριμένη περίπτωση. Ίσως είναι ο τρόπος που λέει τους στίχους ο εκάστοτε τραγουδιστής, περισσότερο σα να αφηγείται κάτι παρά σα να τραγουδάει. Ίσως είναι η δομή του τραγουδιού. Δεν ξέρω.

Θα μπορούσα να δώσω αρκετά παραδείγματα για να καταλάβετε τι εννοώ. Θα αναφέρω όμως μόνο δύο τραγούδια που προέρχονται από δύο από τους πιο αγαπημένους μου δίσκους. Το πρώτο θα το βρείτε στον δίσκο που προσωπικά θεωρώ το καλύτερο ελληνικό ροκ άλμπουμ όλων των εποχών. Εδώ να δείτε τις ετικέτες του ιερόσυλου που μου έχουν κολλήσει κατά καιρούς. Πως μπορώ να προσπερνώ έτσι Παύλο Σιδηρόπουλο, Εν Πλω και Τρύπες? Δεν το έβγαλαν οι Socrates, ο Σαββόπουλος, ο Άσιμος? Όχι, ούτε οι Λευκή Συμφωνία, οι Γκούλαγκ, οι Panx Romana, τα Διάφανα Κρίνα ή τα Ξύλινα Σπαθιά το έβγαλαν. Μήπως κάποιος από τους πιο ηλεκτρονικούς ... Λένα Πλάτωνος, Στέρεο Νόβα, Sigmatropic? Μπα, η τιμή αυτή για μένα ανήκει στα Μωρά Στη Φωτιά και τον ομώνυμο δίσκο τους από το 1987. Ένας ώριμος και ολοκληρωμένος δίσκος, με απίστευτη ενέργεια και μια φοβερή ερμηνεία από τον Στέλιο Σαλβαδόρ στα φωνητικά. Πολλά τα τραγούδια που λένε ιστορίες σε αυτό το δίσκο αλλά το πιο αντιπροσωπευτικό από όλα για το θέμα αυτού εδώ του post είναι το κομμάτι με το οποίο αρχίζει το άλμπουμ, το "Κάτω Στην Πόλη". Επική εισαγωγή.

Για να περάσω σε ένα άλλο απίστευτο τραγούδι ή καλύτερα σε μια φανταστική εκτέλεση ενός τραγουδιού (γιατί και αυτό κάποιες φορές κάνει τη διαφορά) από ένα φοβερό συγκρότημα. Ένα συγκρότημα που δυστυχώς γεννήθηκα με λίγα χρόνια καθυστέρηση για να μπορέσω να δω "ζωντανά", αλλά που ο ιδρυτής και τραγουδιστής του φρόντισε να με ικανοποιήσει πλήρως πολλά χρόνια αργότερα με μια σόλο συναυλία που συγκαταλέγεται στις καλύτερες που έχω δει ποτέ. Μιλάω για τους Dream Syndicate και τον Steve Wynn. Το τραγούδι που ταιριάζει με το θέμα του post δεν είναι άλλο από το "The Days of Wine and Roses". Όχι οποιαδήποτε εκτέλεση όμως και σίγουρα όχι κάποια εκτέλεση σε στούντιο. Αναφέρομαι στην ανεπανάληπτη, "ζωντανή" εκτέλεση, που βρίσκεται στο άλμπουμ "Live At Raji's" του 1989. Με φοβερές εναλλαγές ρυθμού και τον Wynn να τα δίνει όλα παραφράζοντας ακόμα και Iggy Pop! Η δομή του συγκεκριμένου τραγουδιού στην εκτέλεση που μόλις ανέφερα είναι η επιτομή των τραγουδιών για τα οποία μιλάω στην αρχή. Για την ιστορία να σημειώσω ότι στο "Live At Raji's" το TDOWAR ξεκινάει 40 δευτερόλεπτα πριν τελειώσει το τραγούδι που προηγείται.

Ποια Είναι Η Καλύτερη Σειρά Κινουμένων Σχεδίων?

Το κρασί να ρέει άφθονο όλη νύχτα. Ο φίλος μου να καπνίζει μανιωδώς. Η ένταση της φωνής και των δύο στο maximum. Η συζήτηση να έχει ανάψει για τα καλά. Η θεά πίσω από το μπαρ να έχει καταλάβει ότι δεν πρέπει να μας διακόψει κανείς και για οποιοδήποτε λόγο. Μας βρήκε το ξημέρωμα να ανταλλάσσουμε επιχειρήματα του τύπου:

- Μήπως έφαγες τίποτα ληγμένο σήμερα? Σιγά μην είναι
  οι Thundercats!
- Μάλλον σε πίνει αντί να το πίνεις! Ούτε η Οδύσσεια
  Του Διαστήματος είναι!

Όχι, η σκηνή που περιγράφω δεν έλαβε μέρος πριν από 20 χρόνια. Έλαβε μέρος πριν από δύο ημέρες. Οι δύο συνομιλητές έχουν αφήσει εδώ και δεκαετίες πίσω τους την (προ)εφηβική ηλικία. Συνήθως ασχολούνται με πιο ασήμαντα πράγματα. Το συγκεκριμένο όμως ερώτημα εξακολουθεί να είναι βασανιστικό: "Ποια είναι η καλύτερη σειρά κινουμένων σχεδίων?"

Παρόλο που η συζήτηση ξύπνησε φοβερές αναμνήσεις, συμπέρασμα φυσικά δε βγήκε. Ακόμα και η Φρουτοπία έπεσε στο τραπέζι κι ας μην είναι κινούμενα σχέδια. Μάλλον ως φόρο τιμής στον πιο δαιμόνιο δημοσιογράφο του κόσμου το κάναμε. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο φίλος μου μου κόλλησε την ετικέτα του ιερόσυλου. Επειδή πρόδωσα λέει ηγετικές μορφές όπως ο Nils, o Οδυσσέας, ο Bart, o Bugs Bunny, ο Ροζ Πάνθηρας, ο Lion-O, o Σπάρτακος, ο Μπαρμπα-Στρουμφ, o Cartman, και όποιος άλλος σας έρχεται στο μυαλό.

Ποια ανακήρυξα πανηγυρικά ως την καλύτερη σειρά κινουμένων σχεδίων όλων των εποχών? Είναι αμερικάνικη, σχετικά πρόσφατη, και έχει για κύριους χαρακτήρες μια οικογένεια 6 μελών, ανάμεσα στα οποία είναι ένας σκύλος που μιλάει και ένα μωρό που επίσης μιλάει και συχνά συμπεριφέρεται σαν ενήλικας. Ο τίτλος της είναι "Family Guy". Μη με ρωτήσετε γιατί θεωρώ τη συγκεκριμένη σειρά την καλύτερη, αυτό είναι κάτι που ίσως μόνο ο ψυχίατρός μου μπορεί να απαντήσει. Ίσως οι ήρωες της παιδικής μου ηλικίας να αποτελούν πολύ μακρινή ανάμνηση για να επηρεάσουν την άποψή μου.

Εσείς από τη μεριά σας μπορείτε να με βάλετε στη θέση μου αφήνοντας το σχόλιο σας για το ποια θεωρείτε εσείς τα καλύτερα κινούμενα σχέδια. Παραθέτω μια λίστα με όσα μου έρχονται στο μυαλό έτσι πρόχειρα. Μετά από διεξοδική έρευνα πολλών χρόνων ξέθαψα για κάποια από τα παλαιότερα και βιντεάκια με την αρχή κάθε σειράς (τα περισσότερα είναι στα γαλλικά). Αν θέλετε ξεκαθαρίστε και το ζήτημα της καλύτερης μουσικής έναρξης. Προσωπικά το σκέφτομαι ανάμεσα στους Thundercats, την Οδύσσεια Του Διαστήματος και το Μια Φορά Και Έναν Καιρό Ήταν Η Ζωή.

- Αστυνόμος Σαΐνης   [link]
- Γούντι Ο Τρυποκάρυδος
- Μάγια Η Μέλισσα   [link]
- Μια Φορά Και Έναν Καιρό Ήταν Η Ζωή   [link]
- Μια Φορά Και Έναν Καιρό Ήταν Ο Άνθρωπος   [link]
- Μια Φορά Και Έναν Καιρό Ήταν Οι Εφευρέτες   [link]
- Μια Φορά Και Έναν Καιρό Ήταν Το Διάστημα   [link]
- Οδύσσεια Του Διαστήματος   [link]
- Ροζ Πάνθηρας   [link]
- Στρουμφάκια   [link]
- Τάο Τάο   [link]
- Beavis And Butthead
- Bugs Bunny
- Candy Candy   [link]
- Captain Planet
- Heidi   [link]
- Gargoyles
- Les Mondes Engloutis (Σπάρτακος, Αρκαδία. Ελληνικό
  τίτλο κανένας?)   [link]
- Nils Holgersson   [link]
- Pinky And The Brain
- South Park
- Sport Billy   [link]
- The Simpsons
- Thunderbirds 2086   [link]
- Thundercats   [link]
- Tom And Jerry

Κλείνω με μια απίστευτη επιτυχία, το τραγούδι των πειρατών:

Πιες πιες της ταραχής το κρασί
Πιες πιες μέθα μια νύχτα και συ
Η ζωή σου θ' αλλάξει με μιας
σαν πειρατής θα τριγυρνάς ...

Space Blues Vol.1

Μια φρέσκια και ευχάριστη ανακάλυψη πυροδότησε το post αυτό, το οποίο μοιάζει σα να ξεπήδησε μέσα από τη σειρά "Notes From The Digital Underground" του lkrory21. Αναφέρομαι στο Space Blues Vol.1, κυκλοφορία της Death To Spies, ενός "online music production house representing a collective of artists from across the globe". Η DTS διανέμει τις κυκλοφορίες της δωρεάν στο internet σε μορφή mp3 κάτω από Creative Commons Lisense, ενθαρρύνοντας όποιον το επιθυμεί να μοιραστεί τα τραγούδια με άλλους.

Το Space Blues Vol.1 αποτελεί μια εισαγωγή στους ήχους της DTS και περιέχει 12 τραγούδια από διάφορους μουσικούς. Το στιλ των τραγουδιών ποικίλει, αποκλείοντας έτσι την κατηγοριοποίηση του συγκεκριμένου album, αλλά το "Acid Breaks, Voodoo Beats & Space Blues" που χρησιμοποιεί η ίδια η DTS για να περιγράψει τη μουσική της είναι μια καλή ετικέτα. Ιδιόμορφη ηλεκτρονική μουσική με χαρακτήρα. Προσέξτε ιδιαίτερα το remix του Danny Decourtelle (aka Papadog) στο I'm a Man των The Hand Clappers, ενώ ο "βρώμικος" ήχος των Σουηδών MLF ξεχωρίζει αμέσως. Αξιοσημείωτα και το ατμοσφαιρικό Dirty Money των International Association, μαζί με το "ταξιδιάρικο" Vickie των Shoplifters United.

Φυσικά υπάρχει και η πολύ καλή παρουσία του Γιώργου Μαντά (aka Blend) με το (φοβερό) Crazy Baby και το Tokyo Rose Radio, η οποία εξάλλου με οδήγησε στην ανακάλυψη της DTS. Ο Blend που, με τους dub, downtempo και funky ήχους του, αποτελεί για μένα ότι καλύτερο έχει εμφανιστεί τα τελευταία χρόνια στην ελληνική ηλεκτρονική σκηνή. Το Echo Warrior είχε λιώσει παλιότερα στο cd player μου. Δείτε οπωσδήποτε και το βίντεο του "what you sing is what you get" από τον τελευταίο του δίσκο.

Ερώτηση Παγίδα

Αυτή: Τι σκέφτεσαι?

Αυτός:

a) Πόσο με ολοκληρώνει η σχέση μας!
b) Την πάρτη μου!
c) Πως θα κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο!
d) Εσένα, γλυκειά μου!
e) Την πρώην μου!
f) Τον πρώην μου!
g) Σταμάτησα να σκέφτομαι από τότε που άρχισα να
   βγαίνω μαζί σου!
h) Εεε, είπες κάτι? Δεν άκουσα γιατί σκεφτόμουνα!

Ποια απάντηση μας βγάζει από τη δύσκολη θέση με τις λιγότερο δυσάρεστες συνέπειες?

Ζητείται Νέα Εμφανίσιμη ...

... για να με συνοδεύσει στη φετινή τελετή απονομής των βραβείων Όσκαρ. Πριν με κατακλύσετε με προσφορές όμως, πρέπει να κάνω μια εξομολόγηση. Δεν έχω παρακολουθήσει ποτέ εξ ολοκλήρου την εν λόγω τελετή, όχι μόνο από κοντά φυσικά αλλά ούτε καν τηλεοπτικώς. Κάποια αποσπάσματα βλέπω κάθε χρόνο αν τύχει και βρεθούν στο δρόμο μου. Όχι ότι τώρα θα την παρακολουθήσουμε από κοντά (εγώ και η τυχερή εμφανίσιμη νέα δηλαδή), αλλά υπόσχομαι στήσιμο μπροστά στην τηλεόραση για όσες ώρες διαρκέσει, συνοδεία ξηρών καρπών ή και καμιάς πίτσας, ανάλογα με τις προτιμήσεις.

Αν αναρωτιέστε τι το ειδικό θα έχει φέτος η συγκεκριμένη τελετή, η απάντηση κρύβεται σε δύο λέξεις: Jon Stewart, ο άνθρωπος που επιλέχθηκε από την ακαδημία για να είναι ο οικοδεσπότης. Αυτός που κατά την ταπεινή μου γνώμη έχει την καλύτερη εκπομπή στην αμερικάνικη τηλεόραση, η οποία εντελώς συμπτωματικά είναι και η αγαπημένη μου τηλεοπτική εκπομπή γενικότερα. Για όσους δε γνωρίζουν, η 30λεπτη εκπομπή ονομάζεται "The Daily Show", είναι σατυρικού περιεχομένου για θέματα της επικαιρότητας και όπως πολύ σωστά λέει το όνομά της μεταδίδεται 4 φορές την εβδομάδα, από Δευτέρα μέχρι Πέμπτη!

Για το ύφος της εκπομπής μπορείτε να πάρετε μια ιδέα από τα διάφορα βίντεο που είναι διαθέσιμα στη σελίδα της εκπομπής. Αξίζει όμως να διαβάσετε και τα δύο βιβλία που έχει γράψει ο Jon Stewart, το ποιο πρόσφατο από τα οποία έχει κάνει τρελές πωλήσεις. Για τους πιο αιρετικούς υπάρχει και το βίντεο από την παρουσία του στην εκπομπή Crossfire του CNN τον Οκτώβριο του 2004, όπου παρότρυνε επανειλημμένα τους οικοδεσπότες να τα παρατήσουν και σε κάποιο σημείο αποκάλεσε τον τύπο με το παπιγιόν "dick"!!! Για την ιστορία, το Crossfire σταμάτησε 3 μήνες αργότερα. Here it is, your moment of Zen (το βίντεο έχει μέγεθος 8MB και διάρκεια 13 λεπτά).

Του Αγίου Δεινόσαυρου!

Έχοντας ...

- Χάσει και τους δύο σκληρούς δίσκους του υπολογιστή
  μου, ταυτόχρονα.
- Μείνει άυπνος 3 μέρες και 3 νύχτες παλεύοντας να σώσω
  τα πολύτιμά μου δεδομένα, χωρίς επιτυχία.
- Πάρει απόφαση το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος της
  πρόσφατης δουλειάς μου έχει χαθεί, ανεπιστρεπτί.
- Ετοιμάσει την παραγγελία καινούριου σκληρού δίσκου,
  με δάκρυα στα μάτια.
- Κατεβάσει όποια έκδοση του Linux βρήκα μπροστά μου,
  να έχουμε να πειραματιζόμαστε.


Δοκίμασα ...

- Να λουστώ με Ultrex. Δεν έγινε τίποτα.
- Να εφαρμόσω την τελευταία μέθοδο αντίστροφης
  ψυχολογίας, δοκιμασμένη επιτυχώς επί σειρά ετών
  σε διάφορα μέλη του ανθρωπίνου γένους. Είπα
  στον υπολογιστή μου ότι δεν τον αγαπάω πια!


Ως εκ θαύματος ...

- Οι σκληροί δίσκοι αναστήθηκαν.
- Μπόρεσα να σώσω όσα δεδομένα ήταν σημαντικά.
- Ο υπολογιστής χαίρει προς το παρόν (ξανά) άκρας υγείας.


Έτσι αποφάσισα ...

- Να ονομάσω τον υπολογιστή μου Λάζαρο.
- Να αντισταθώ στον πειρασμό να αλλάξω το όνομα μου
  σε Χριστός.
- Να ανακηρύξω επίσημα την 5η Ιανουαρίου ως ημέρα
  του Αγίου Δεινόσαυρου.
- Να θεωρώ από 'δω και στο εξής τις διάφορες εκδόσεις
  LiveCD του Linux (και ειδκά το KNOPPIX) ως τη
  μεγαλύτερη ανακάλυψη μετά το ψωμί σε φέτες.


Οι σκληροί δίσκοι μπορούν να τα ξανατινάξουν αν το επιθυμούν. Τώρα είμαι ψυχολογικά και πρακτικά προετοιμασμένος.

Τρίλλημα

Αυτός: Κοίταξε, έχω αυτό το πρόβλημα. Μου συμβαίνει
       συνέχεια. Βγαίνω με κάποια κοπέλα, περνάμε το
       βράδυ στο σπίτι μου, αλλά την επόμενη μέρα μου
       λένε ξαφνικά ότι έχουν αισθήματα προς εμένα.
Αυτή:  Τι θέλεις να πεις, ότι όποια κοπέλα περάσεις τη
       νύχτα μαζί της σε ερωτεύεται?
Αυτός: Ναι, δεν έχει τελειωμό!
Αυτή:

α) Είσαι πολύ τυχερός!
β) Είσαι απίστευτα άτυχος!
γ) Είσαι ο μεγαλύτερος μαλάκας που έχω γνωρίσει!

Διαλέξτε και πάρετε.

Εν Λευκώ Χτες Βράδυ

Πέτυχε κανείς άλλος την εκπομπή του Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη στον Εν Λευκώ λίγο μετά τα μεσάνυχτα χτες το βράδυ? Καλεσμένος ήταν ο Παντελής Ροδοστόγλου από τα Διάφανα Κρίνα. Φοβερή μουσική και ενδιαφέρουσες συζητήσεις. Καλά ξεκίνησε το 2006.

Μια που αναφέρθηκα στον Εν Λευκώ, να μην παραλείψω και την πολύ καλή εκπομπή του Κωνσταντίνου Τζούμα κάθε πρωί. Προσωπικά βρίσκω ακόμα και τα ραδιοφωνικά σποτάκια που κάνει απολαυστικότατα και δεν θα μπορούσα να το πω καλύτερα από τον Νίκο Μπακουνάκη σε ένα παλιό άρθρο του στο Βήμα: "Ο Τζούμας φέρνει στο θέατρο, στο ραδιόφωνο, στο σπικάρισμα των ραδιοφωνικών μηνυμάτων μια λογοτεχνικότητα βασισμένη στην πρωτογενή ειρωνεία". Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα.

Ερωτα Μου Αγιάτρευτε ...

Τι περισσότερο θα μπορούσα να ζητήσω? Με το που μπήκε ο καινούριος χρόνος, ο έρωτας χτύπησε την πόρτα μου. Όχι μία, αλλά δύο φορές! Είμαι τόσο χαρούμενος που θέλω να μοιραστώ μαζί σας την ομορφιά που ξεπρόβαλε ξαφνικά μπροστά μου. Σας παρουσιάζω σε αποκαλυπτικές στάσεις τα αντικείμενα του πόθου μου, τη μια γλυκιά ύπαρξη και την άλλη γλυκιά ύπαρξη. Στο τέλος δεν άντεξα τέτοια ομορφιά και σαν άλλο αλογάκι της παναγίας υπέκυψα στις κανιβαλιστικές μου τάσεις. Είμαι αδύναμος χαρακτήρας τελικά!